Pijlen

Peter de Vries, NIOO | woensdag 13 mei 2020 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 844x

De meeste kasten in ons onderzoeksgebied op de Hoge Veluwe hangen netjes langs wandel- en fietspaden. Maar er zijn een aantal kasten die midden in het bos hangen. Ver uit het zicht en  - zo op het eerste oog - volkomen onlogische plekken. 'Waarom hangen daar nu toch kasten?' vragen ze me regelmatig, 'zit daar een idee achter?'.

Je moet je bedenken dat bijna alle kasten zestig jaar geleden zijn opgehangen. En (ik heb daarover al eens eerder geschreven), al deze kasten hangen nog min of meer op exact dezelfde locatie als daar waar ze in het allereerste begin werden opgehangen. Dus allemaal netjes langs paden en lanen. Maar in zestig jaar kan veel veranderen, helemaal in een bos.

Wat je ziet is dat in de afgelopen tientallen jaren het beheer van het park anders is geworden. Men wilde een minder dicht padennetwerk en grotere rustgebieden voor het groot wild creëren. Dus wat heeft men gedaan? Aan het begin en einde van een pad gooide men een boom om. Het pad was dan niet makkelijk meer toegankelijk en groeide langzaam dicht. Op deze manier zijn er paden compleet verdwenen. Alleen als je heel goed naar de vegetatie en de bomen kijkt dan zie je nog waar vroeger paden gelopen hebben.

En je kan je voorstellen dat als aan zo'n afgesloten pad nestkasten hangen deze ineens midden in het bos hangen. In het begin zijn ze dan nog wel makkelijk te vinden, maar na een aantal jaren is dat heel erg lastig.

Toen ik op de Hoge Veluwe begon aan het koolmezenonderzoek en de monitoring ging 'doen' was het voor mij een heel gedoe alle kasten te vinden. Af en toe liep ik mega gefrustreerd rondjes en heen en weer omdat ik die ***-kast niet kon vinden.

Omdat dit alles veel te veel tijd kostte en me heel erg frustreerde ben ik destijds begonnen met het merken van die oude paden. Dus als je een oud, verdwenen pad vanaf de zuidkant in moet lopen om bij twee nestkasten te komen heb ik aan het (oude) begin een boomstam neergelegd. Valt totaal niet op, alleen als je het weet. Op die manier heb ik een fiks aantal oude paden gemerkt en zijn die nu makkelijk te vinden. Niet alleen voor mij (hoewel ik ondertussen alle kasten zo weet te vinden), maar zeker voor studenten en nieuwkomers. Die zoeken zich soms wezenloos naar die verstopte nestkasten. En dan komen die merktekens goed van pas!

Bij hele lastige kasten (bijvoorbeeld 173 en 95, die zijn echt onvindbaar) maak ik aan het begin van het broedseizoen extra merktekens in de vorm van kruizen en pijlen. De student ziet dan een merkteken langs het pad ligggen, weet dat hij/zij daar het bos in moet lopen en dan liggen daar op de grond een aantal pijlen en een houten kruis. De pijlen moet je simpelweg volgen en bij het kruis hangt dan de kast.Op de foto hieronder zie je een collega die braaf de houten pijl aan het volgen is, daar waar vroeger een pad liep. En voor iedereen mij gaat mailen of bellen... ja, ze heeft de nestkast gevonden (-:

Het klinkt misschien allemaal wat overdreven, maar geloof me... het is heel goed voor de gemoedstoestand!

Het Nederlands Instituut voor Ecologie (NIOO-KNAW) doet fundamenteel en strategisch ecologisch onderzoek. Met meer dan 300 onderzoekers en studenten is het NIOO één van de grootste onderzoeksinstituten van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW). De NIOO-ers bestuderen organismen, populaties, levensgemeenschappen en ecosystemen. Samen onderzoeken ze de volle breedte van planten-, dier- en microbiële ecologie, zowel op het land als in het water. Bezoek de website van NIOO

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over