Iedereen is inmiddels wel een beetje gewend dat onze kerkuilen bepaald niet het rijk alleen hebben hier. Ik vind zelf eigenlijk de relatie van beesten met hun omgeving één van de interessantste aspecten om te zien. Laten we nog eens een kijkje bij de diverse buren nemen.
Je kunt ook te ver gaan als buren....
'FLOATERS', EEN LUXE PROBLEEM OF PURE NOODZAAK ?
Vorig jaar was een erg goed muizenjaar en dus zijn er veel uilenjongen geboren en grootgebracht. Omdat de afgelopen winter ook nog erg zacht was hebben veel van deze jongen de winter overleefd en nu is de populatie zo groot dat het hier en daar een beetje dringen wordt voor een goed plekje. Dat heeft bij Beleef de Lente al heel wat spectaculaire beelden opgeleverd.
De meeste uilensoorten in de Achterhoek zijn territoriaal; dat wil zeggen dat ze een vaste plek bezetten, vaak voor vele jaren, en die ook verdedigen tegen indringers. Daaromheen leeft echter een soort reservegroep van uilen die zelf geen territorium hebben weten te bemachtigen, maar die startklaar staan om een plekje over te nemen zodra er iets vrijkomt. Deze reservepopulatie noemen we met een goed Nederlands woord ook wel ‘floaters’.
We hebben al diverse keren gezien hoe tijdens het broedseizoen één van de partners verdween door een ongeluk of een aanval van een steenmarter. Als de reservepopulatie dan gezond is kan zo’n plek soms al binnen een paar dagen worden overgenomen en vaak zelfs dat seizoen nog een succesvol nest opleveren; erg belangrijk dus voor het voortbestaan van een soort.
MAAR SOMS OOK WEL EEN BEETJE LASTIG
De kerkuilen van Beleef de Lente in het Woold hebben een inmiddels wel erg opdringerige floater die bijna iedere dag even komt informeren of er al een plekje vrij is. Je zal zo’n buurman (of buurvrouw) hebben ! Met name de vrouw des huizes laat regelmatig goed merken dat ze niet van dit bezoek gediend is, zoals ook op dit prachtige filmpje is vastgelegd.
EN DE ANDERE BUREN
De bosuilen zijn gelukkig een stuk tot rust gekomen en laten voorlopig de hooiberg met rust. Of het buiten de camera nog regelmatig tot confrontaties komt kunnen we natuurlijk alleen maar raden. Man en een enkele keer zelfs vrouw zijn soms wel erg lang weg; wie weet wat ze onderweg allemaal meemaken.
De geiten zijn inmiddels een vertrouwd achtergrondkoor geworden en zelfs het gebonk en gestommel kan de kerkuilen niet echt veel schelen. Af en toe wordt er even één oog geopend, maar al snel doezelen ze weer weg: ‘Oh, het zijn die van beneden weer’. De geiten spelen indirect wel een grote rol omdat zij stukken van het jaaggebied kort grazen waardoor de kerkuilen een stuk makkelijker de prooien kunnen zien en grijpen. Dan neem je die burenherrie maar voor lief….
En tot slot woont er achter de hooiberg een kleine bruine rattenfamilie. Ik heb het idee dat zij vaak de reden zijn waarom man zo spiedend vanaf de zitstok zit te kijken. Een volwassen rat is echt wel een slag te groot, maar halfwas ratten zijn super prooien voor de kerkuil. Toch heeft hij tot nu toe pas 2 keer zo’n prachtige prooi mee naar huis gebracht. Zou hij ze stiekem voor zichzelf houden… ?
EN ONDERTUSSEN KRUIPEN DE UREN VOORBIJ....
Tja en ondertussen zitten we maar naar die ‘kookwekker’ te kijken wanneer nu eindelijk die eitjes eens een keer klaar zijn…. nog een kleine week….. even volhouden nog.
Wat hangt je boven het hoofd ? (Foto: Mark Hessels)
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
