Opnieuw de buurt rond

Ronald van Harxen, STONE | vrijdag 22 maart 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 1050x

Buurt compleet

Alle buren bleken aanwezig en er was maar weinig voor nodig ze aan het roepen te krijgen. Zo kort voor de eileg zit de adrenaline blijkbaar tot in de haarvaatjes. In no time had ik ze allemaal weer te pakken. In plaats van 5 trof ik er echter 6. Op eind van het rondje bleken er niet 1 maar 2 te zitten, eentje links van de weg en de ander rechts. Tegen elkaar in roepend, dus met zekerheid 2 mannetjes. Een van beide zat luidkeels op het dak van een garage de vermeende indringer van repliek te dienen. In het licht van de maan kon ik hem duidelijk zien zitten. Machtig mooi gezicht! 

Fluiten naar de mannen (en niet naar de meisjes)

Inventariseren is leuk werk. Je maakt gebruikt van de eigenschap van mannetjes hun territoriumroep als antwoord te poneren als ze een indringer menen te bespeuren. We zijn daarmee begonnen in het begin van de jaren 80. Gejo Wassink - die van de oehoe  - en ik woonden toen beiden in Lichtenvoorde en we hadden het plan opgevat een aantal kenmerkende soorten voor de toenmalige gemeente Lichtenvoorde in kaart te brengen. Behalve de grutto – zie blog van afgelopen zondag – was de steenuil er daar een van. Het was nog de tijd van de cassetterecorders en dito bandjes en via Robert Kwak – nu werkzaam bij Vogelbescherming voor de boerenlandvogels – was ik aan een aantal Franse steenuilengeluiden gekomen die we met behulp van 2 recorders kopieerden. Daarmee gewapend togen we het veld in.

Kunnen we zelf ook

Gejo had al snel ontdekt dat hij de typische zang whOET?  en de opwindingsroep WIEuw! (we spraken toen nog van 1e fase en 2e fase omdat de eerste roep vaak overging in de tweede) ook heel goed zelf kon produceren. Gewoon, door te fluiten. Een stuk gemakkelijker dan telkens een recorder meezeulen. Met enig oefenen lukte het mij ook vrij snel, al heb ik het ‘WIEewen’ nooit goed onder de knie gekregen, althans niet zo als Geo dat kon. We stelden enorme aantallen steenuilen vast. Vergelijkbaar met het rivierengebied, dat toen bekend stond als hét bolwerk van de steenuil in Nederlan. 50 rond Zieuwent, 40 rond Lievelde 45 rond Harreveld/Heelweg en eenzelfde aantal rond Vragender/Barlo. Bij elkaar zo’n 200, een gemiddelde van 2 per vierkante kilometer. Later schoven andere vogelwerkgroepers aan; daaronder ook Pascal.

Honkvast

In latere jaren vulden we van elke waarneming een speciaal formulier in met datum, tijd, locatie, weergegevens, de aard van de roep, de snelheid van reageren, of de vrouw ook reageerde en eventuele bijzonderheden. Ook tekenden we een plattegrond van de waarneemlocatie met daarop de positie van de roepende uil(en).  Die van 1988 bevat enkele honderden van die – inmiddels enigszins vergeelde – formulieren. Daardoor weet ik dat er op 16 februari van dat jaar, om 10 over zeven ’s avonds bij Tankink in Harreveld een mannetje steenuil eerst herhaaldelijk whOET? riep dat later overging in een fel WIEuw!. Het was 11 graden, half bewolkt, windkracht 2 en droog. Nu, 31 jaar later, zitten er nog steeds steenuilen op dat erf!

De prachtige foto in het begin van dit blog is - zoals bijna altijd - opnieuw van André Eijkenaar.

Onderste afbeelding: regstratie zichtwaarneming territorium Tankink, steenuil op telefoondraad bij het invallen van de scherming

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over