Met het vertrekken van het tweede kuiken genaamd Biskuuk is er een eind gekomen aan het wachten. En dat maakt dat dit een dag is met gemengde gevoelens…
Een lege nestkast...
Na het vertrek van het eerste kuiken, kuukeen, voelde menig bosuil-volger de spreekwoordelijke bui al hangen. Het zou niet lang meer duren voordat het tweede kuiken zijn nest-genoot achterna zou gaan. Vijf dagen voelde als vijf weken, althans voor mij. Telkens dacht ik “Ja! Daar gaat ie!” maar nee hoor. Biskuuk hield het spannend. Nu is het dan eindelijk zo ver. Biskuuk hopt zo de buitenwereld in. En dat brengt veel gemengde gevoelens met zich mee. Bij mij, maar ongetwijfeld ook bij alle volgers die trouw de beelden hebben gevolgd van ei-leggen tot uit-vliegen. Want:
One small step for a kuikentje…
One giant leap for nature!
Vreugde gevoelens overheersen bij mij! Elk jaar weer ben ik ongelofelijk blij (en een beetje trots) dat ‘onze’ bosuil kuikens gezond en wel de kast verlaten. De bosuil is een prachtige vogel; van onmiskenbaar belang voor onze Nederlandse natuur. En deze kuikens zijn de toekomst! En al helemaal mogen we blij zijn dat Pa en Ma Bosuil het maar weer voor elkaar hebben gekregen. Zoals al eerder genoemd in de blogs is het geen goed bosuilen jaar. Dus dat deze twee zijn uitgevlogen: Hoera! Zo staat beleef de lente elk jaar weer symbool voor hoop voor de toekomst van de natuur!
One giant drama for the fans!
Het lege-nest syndroom; het begint al. Zoals bij ouders als hun kind het huis uit gaat, zo voelt het voor sommigen. Zo moet dat voor een aantal van jullie harde kern bosuilen fans ook voelen. En ik kan u vertellen, ik moet ook even afkicken de komende dagen. Hoewel ik vooral blij ben, zal het voor mij ongetwijfeld ook de eerste paar dagen Toen ik zo net inlogde bij Beleef de Lente en op de bosuil klikte, zag ik een lege nestkast. Dat ben ik niet gewend? Dat wordt nog wat…
(Gelukkig is de lente nog lang niet over en zijn er nog andere, prachtige vogels te bewonderen bij Beleef de Lente)
One giant “HO!! WAT IS DIT???”
Zo moet het voelen voor de uilskuikens. Vanuit de veilige, droge, kleine kast, zomaar ineens in een gigantisch bos!! Stel je voor, je leeft in een huis maar bent nog nooit buiten geweest. En ineens, spring je door de voordeur naar buiten maar kun je niet meer terug naar binnen. Geen idee waar je heen moet of wat je eigenlijk precies moet doen. Zo moet dat ook voelen voor de kuikens. Maar tegelijkertijd, als je al zo lang door het raam naar buiten hebt zitten staren… Wat een ongelofelijke kick van een avontuur gaan onze kuikens nu tegemoet. Beetje eng, maar gelukkig zijn de ouders dicht in de buurt.
One giant round of applause voor Jan en Thea.
Jan zegt wel eens tegen ons als bosuilen team: "Zonder jullie was het niks! Die clipjes, die blogjes! Geweldig!"
Maar Jan: zonder jou geen kast! Dan zat ik nu ’s avonds op de bank… Had ik niks te doen. Alle lof en alle eer voor jou en Thea! Voor het feit dat jullie jaar in, jaar uit zo begaan zijn met die uilen en dat het dankzij jullie ieder jaar weer mogelijk is voor ons als vrijwilligersteam om er een feestje van te maken. En er voor de fans de mogelijkheid is om er van te genieten. Je bent nu alweer bezig met nadenken over wat er volgend seizoen beter kan, die passie siert je! Bedankt!
"Maar Bart... En nu dan???"
Nou mensen! We gaan proberen nog een paar blogs en/of clips te posten met daarin uiteraard een overzicht van dit seizoen. En misschien vind Jan de kuuks nog in het bos en krijgen jullie nog een 'hoe gaat het nu met'-blog. En we moeten nog zoveel mensen bedanken!! Daarover later meer, dus zap niet meteen helemaal weg maar kijk nog eens hier de komende week!
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
