Oase van rust. Toch?

Roos Tol | zaterdag 25 mei 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 1022x

… eens die camera helemaal rond kunnen draaien en omhoog en omlaag kunnen richten. Ze zijn er wel, de vogels en andere bezoekers. Je moet soms ook een beetje geluk hebben om ze juist te treffen als ze hier even aankomen. Dan is het toch fijn dat we de clipmakers hebben. Voor al die gemiste momenten.

Kikkerconcert

Die vijver met al die kikkers, die zou ik wel heel graag eens willen zien. De hele dag hoor je ze brullen. ’s Nachts ook trouwens, maar dan slapen we zelf meestal. De groene kikkers niet. Het is paartijd. De mannen zitten te wachten op de vrouwen, ze maken bekend dat ze een puike partner zijn met een prachtig plekje voor de eitjes. Net als vogels dus. Ik vermoed dat het gekwaak de dames als gezang in de oren klinkt. Mij ook, ik vind het schitterend om te horen. Maar ik ga geen kikker kussen.

Heel voorzichtig

Dat is hoe egeltjes het doen, zeggen ze.
Ook voor de egels is het nu paartijd. Het paarritueel kan wel uren duren; daarbij worden luidruchtige geluiden gemaakt, net als tijdens de eigenlijke paring die een paar minuten duurt. Het vrouwtje legt haar stekels plat voor de paring. Ze doen het dus inderdaad héél voorzichtig.
Vanochtend vroeg om kwart voor vijf zag ik een egel langsrennen, van links naar rechts achter de voedertafel om. Geweldig!
Zou leuk zijn als we hier over een aantal weken een mama egel met een sliert baby-egels zien langsrennen.
Overigens zijn egels helemaal geen stille beestjes. Ze piepen, blazen, snuiven en grommen en ze smakken bij het eten. Ze komen alleen niet in dezelfde getalen als de kikkers. Dat scheelt.

Blijf kijken

Verder hebben we allemaal de eekhoorns hier gezien, de muizen en de kat van de buren. Wat nou rust.
P.S. Vandaag heb ik hier ontdekt dat een specht die niet roffelt, ook gewoon een geluid maakt. Tsjik.
We blijven leren en ons verheugen.

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over