Nooit hetzelfde

Roos Tol | maandag 8 april 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 1078x

Nee hoor, het verveelt nooit

Elke vogel is bijzonder. En elke soort is anders. Knap hoe de natuur het voor elkaar heeft: zoveel variatie in het concept “bolletje, veren, staart, vleugels, koppie en snavel”. De merelman met zijn zwarte pak en oranje snavel knalt er net zo goed uit als de koolmees of de vink. De holenduif, met die geraffineerde glanzende halsvlek. Het grappig vlotte roodborstje. De brutale mussen. Vult u zelf maar aan…
Dan noem ik alleen nog maar uiterlijkheden. Vergeet ook de karakters niet. De extreme variatie in nestbouw en de liefde bedrijven. Jagen of gejaagd worden. Blijven of trekken.

Herkenning

Je leert je “eigen” tuinvogels kennen, en zij jou. Als ik met voer buiten kom bij mijn eigen voederplaats, hoor ik de mussen in de haag elkaar roepen. “Eten!” Even later valt een grote groep van heinde en ver de tuin binnen. Zou me niks verbazen als Peter soortgelijke geluiden hoort als hij de vogels komt voeren.
Je gaat vogels met handicaps herkennen. Soms zie je koppeltjes waarvan er later nog maar ééntje over is. Soms duikt een sperwer de tuin in; je hoort de schreeuw, je ziet nog wat veertjes – en weg. En als een uil zestig muizen aanvoert voor moeder en jong vinden we dat geweldig, maar als de kat van de buren bij ons een muis slaat, zijn we ontsteld.

Natuur is niet “lief”

Dat zijn allemaal dingen die gebeuren in de natuur. Door de camera’s zien we nu aspecten die we normaal niet waarnemen. Ook ziekte en dood. Moord soms.
Best fijn om dan relaxed naar de voedertafel te kijken.
Waar alles – nou ja, bijna alles – vredig verloopt volgens vaste patronen.

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over