De afgelopen jaren moesten we noodgedwongen een nogal digitale levensstijl leiden. Dit heeft nou niet bepaald een ontspannen sfeer opgeleverd in de samenleving. Gelukkig is er weer ontmoeting, zoals op de Beleef de Lente vrijwilligersdag, waar we veel mensen voor het eerst ontmoetten.
Marcel En Simone bij St Martinus
Het is al weer jaren geleden dat ik met Simone Eggenkamp was uitgenodigd voor de duurzame themadag van de katholieke St. Martinuskerk in Hoogland. Met veel plezier zetten we dan een stalletje neer waar ons agrarisch natuurbeheer uitgebreid getoond wordt. Zo sta ik als protestants jongetje dan ineens tussen de katholieken in het naburige dorp.
Het is al honderden jaren geleden dat de Katholieken en de Protestanten met veel geweld uit elkaar gingen en ondanks dat het een stuk rustiger is geworden is het nog steeds een beetje wennen: Vroeger vond de een zich hoger verheven boven de ander en andersom. Nu is het zo dat de een nog denkt dat de ander denkt dat hij boven de ander staat en andersom. Toen ik daar een oude katholieke boer tegenkwam zei hij: "He, mag jie hier wel kommen?" Hij ging er in dat geval vanuit dat ik me als protestant waarschijnlijk te goed voor hen voelde, terwijl hij nu toch zelf de eerste was die zoiets suggereerde. Dit alles uiteraard wel met een knipoog, maar toch.
Iets groter dan in werkelijkheid
Iets vergelijkbaars overkwam me op de vrijwilligersdag van Beleef de Lente in Zeist. Dit kon in Covidtijd niet doorgaan dus dit was voor ons de eerste keer dat we hier konden zijn. Zo ontdekte men dat ik in werkelijkheid iets groter ben dan dat ik op foto's kennelijk lijk.
"Voel je je wel een beetje op je gemak tussen al die eigenzinnige mensen?", vroeg een aardige man me aldaar. De beste man zag dat ik de boer was die ineens te midden van allerlei natuurliefhebbers en vogelaars stond. Het had kunnen zijn dat ik me als een schaap tussen de wolven voelde, of andersom, wolf tussen de schapen. Opnieuw: uiteraard met een dikke knipoog.
Veel zaken gemeen
Ik heb een gezellige informatieve dag gehad in Zeist, en me niet eenmaal ongemakkelijk oid gevoeld. Dat hoefde ook niet, want er zijn een heleboel zaken die we gemeen hebben. Er zullen best ook zaken zijn waarover we oneens zijn, maar die hoeven niet altijd leidend te zijn in het leven.
Het is toch echt het nadeel van de digitale wereld dat er moeilijk uitdrukking gegeven kan worden aan een bericht en de bedoeling ervan. De uitvinder van de emoticons verdient een dikke pluim voor zijn vondst, maar het kan lang niet tippen aan een goeie ontmoeting met een goed gesprek.
Midden in de woeste polder
Het voordeel van de digitale wereld zijn uitvindingen zoals Beleef de Lente. Al jaren kunnen we zien hoe het er in diverse nestkasten aan toe gaat. Gevoelsmatig nog bijzonderder is dat de camera via de techniek draadloos ook midden in de woeste polder kan filmen, zodat we sinds vorig jaar ook de weidevogels in beeld hebben, en hun omgeving met de vele andere polderbewoners. Wat een verrassend mooie beelden heeft dat opgeleverd vorig jaar.
Afgedankt verkeersbord
Het weidevogelbeheer komt weer lekker op gang. De plasdraspompen draaien weer. De droge winter gaf mooi gelegenheid om een dosis dampende ruige mest op het vogeltjesland te brengen, daar zijn de terugkerende kieviten gek op.
Voor de rest is het een lopende machine: zaken die goed gaan blijven we doen. Als iets niet wil houden we ermee op, en soms doen we ook wat nieuws. Om een toonaangevende vereniging te willen zijn, hoeven we niet perse alles zelf uit te vinden. Het is soms ook gewoon goed afkijken, zoals het nieuwe scholeksternest op basis van een afgedankt verkeersbord, speciaal voor het jaar van de Scholekster.
Eerste kievitsei
Vandaag begint de meteorologische lente, daar heb ik zin in. Statistisch gezien vinden we binnen twee weken het eerste kievitsei. De rest gaan we zien. Ik zou allen willen zeggen. Geniet ervan, ontmoet en spreek elkaar en vooral: Beleef de Lente.
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
