Navigatie overslaan

Uitgevlogen

Steenuil

Uitgevlogen

Oehoe

Uitgevlogen

Vijver

Uitgevlogen

Kerkuil

Uitgevlogen

Koolmees

Uitgevlogen

Bosuil

Uitgevlogen

Torenvalk

Uitgevlogen

Boerenlandvogels

Uitgevlogen

Huismus

Uitgevlogen

Zeearend

Geen broedsel

Slechtvalk

Geen broedsel

Ooievaar

Geen broedsel

Merel

Geen broedsel

Visarend

Toon alle blogs & vlogs
Foto: Oudheidkundige vereniging Lichtenvoorde Ronald Harxen / Fred van Diem

Door Ronald van Harxen
Voorzitter werkgroep STONE

Laatste redmiddel

Ronald van Harxen, STONE | woensdag 21 juni 2017 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 1050x

Toen ik in het najaar van 1958 nog steeds geen broertje of zusje had, kwam de pastoor van de katholieke parochie waartoe mijn ouders behoorden, regelmatig belangstellend vragen wat daar toch wel niet de reden van was. Lukte het niet, waren er huwelijksproblemen of was er wat anders aan de hand?

Tussen de regels door - hij zei het niet met zoveel woorden - viel te beluisteren dat hij vond - hij sprak namens Onze Lieve Heer - dat het toch wel een keer tijd werd. Nadat hij gefêteerd was op een dikke sigaar - ik meen een Hofnar, het kan ook een Bolknak zijn geweest - en een borrel van Florijn (dat weet ik zeker) nam hij afscheid met: “Volgend jaar om deze tijd kom ik nog wel eens horen hoe het ermee staat.”

Zieltjes winnen

Het waren de nadagen van het Rijke Roomse Leven en elk katholiek zieltje was zijn gewicht in goud waard. De KVP (voorloper van het CDA, red.) moest in de vaart der volkeren omhoog gestoten worden en 18 jaar later leverde elke nieuwe boreling geheid een katholieke stem op. Dat was de gedachte althans. Enige aandrang van boven hielp daarbij stevig. Het aantal katholiek gedoopte baby’tjes rees in de jaren '50 dan ook weldra de pan uit, met de welbekende babyboom als gevolg.

Enige aandrang van boven

Zonder nu direct terug te verlangen naar die dagen van weleer: zou de pastoor niet eens een bezoek kunnen brengen aan ons steenuilenpaar, zo schoot het vandaag door me heen. Ongehuwd samenhokken is al niet echt een aanbeveling voor een plekje in de steenuilenhemel, maar zolang kinderloos door het leven gaan, dat kan echt niet. Wellicht helpt ook hier enige aandrang van goed-geestelijke zijde. Steenuilen komen niet voor niets veel voor in de (eertijds) katholieke streken in het oosten en zuiden van het land.

Laatste redmiddel ingezet

Pastoor Fortuin (geen familie van, voorzover ik weet), ik zie hem nog voor me,  is helaas al geruime tijd geleden gaan hemelen en zijn opvolgers zijn er - ben ik bang - niet echt meer voor te porren. Daarmee is mijn laatste redmiddel ingezet. Ik vrees dan ook dat het dit jaar niet meer wat gaat worden. Het seizoen zit er bijna op. Elders in ons werkgebied hebben veel jongen de kast al verlaten, of staan op het punt dat te doen. Nu nog aan de eileg beginnen, lijkt me niet echt verstandig. Er zit helaas niets anders op dan te wachten op Beleef de Lente 2018. Het goede nieuws: over 9 maanden is het al weer zover!

Voor de geïnteresseerden.

Onze pastoor moest nog 3 keer terugkomen, pas in 1961 was het eindelijk zover. Hij kreeg toen - tussen de regels door uiteraard - de boodschap mee, dat hij het jaar erop natuurlijk welkom was voor een sigaar en een borrel, maar dat aandringen op nummer 3 tevergeefse moeite zou zijn. Dat ging hem echt niet worden. En zo geschiede het.


STONE

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE


Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over

Steenuil Alle Beleef de Lente blogs