De kop is er af. Zeker letterlijk, maar ook figuurlijk. Afgelopen donderdag hebben we de start beleefd van ons 38e veldseizoen. Pascal zal daar later deze week wat meer over schrijven. Vandaag een vooruitblik daarop, met wat smakelijke verhalen en de letterlijke interpretatie van de kop is eraf.
Verschil moet er zijn
Waar de inspanningen die beide uilen zich getroosten, man en vrouw, toe leiden als het om hun persoonlijke gewichtscurve gaat, zagen we fraai geïllustreerd door een paartje uit Meddo. Beide troffen we in februari tijdens onze wintercontrole. Vrouw woog toen 210 gram en man was met 214 gram nog een tikkeltje zwaarder. Afgelopen donderdag konden we opnieuw hun gewichten aflezen; vrouw 226 gram en man 162 gram. Oftewel: vrouw +16 en man -52 gram. Ziedaar het verschil tussen de hele dag met je kont op de eieren zitten en je ongans vliegen met de ene prooi na de andere. Nog bonter maakt het een paartje in Lievelde: vrouw woog 270 gram en man tikte maar net de 172 aan. Een verschil van bijna 100 gram! En dan waren er nog niet eens jongen (want dan moet man nog meer aan de bak).
278 keer het heen en weer
Of we zulke verschillen ook bij ons camerapaar zien, laat zich niet bewijzen zonder ze te wegen, maar als we kijken welke inspanning man levert om zijn lief van lekkere hapjes te voorzien, kan het bijna niet anders. Maar liefst 278 keer is hij tot op heden op en neer gevlogen met een prooi. Daaronder 33 ware muizen en 23 woelmuizen. Maar ook 166 larves en 45 rupsen. En we moeten nog een week!
Slachtpartij
Dat het ook elders een eldoroda voor muizen is, zagen we vrijdag bij het eerste nest met jongen. Het was een ware slachtpartij met in de prooivoorraad 8 bosmuizen, 3 veldmuizen, 13 rosse woelmuizen en - voor de afwisseling - 2 eendekuikens die net zwemmen hadden (af)geleerd (zie foto). We dachten eerst dat de bewoners een grap met ons hadden uitgehaald en 2 badeentjes in de kast hadden gelegd, maar het bleken wel degelijk 2 heuse eendekuikens te zijn. Uitgezwommen, dat wel. Waarschijnlijk beide achterste koters van de sliert die met moeders voorop, onder de nestkast kwam doorgelopen. U ziet het vast voor zich, dus ik hoef de details van moeder eend die ineens een hoop gesnater achter zich hoort, omkijkt en nog net ziet hoe een van haar lievelingen in de klauwen van een steenuil door het gat in de nestkast naar binnen wordt getrokken. Voor ze goed en wel met de rest van haar snaterlingen de veilige sloot bereikt, deelt nummer 2 het lot van zijn broertje (of zusje). Te gruwelijk voor woorden allemaal. Ik zal er dan ook beter verder niet over uitweiden.
Bescherming
We hebben trouwens ook het antwoord op wat man doet met de muizen die hij niet afgeeft, maar weer meeneemt (zie clipje Waar blijven de muizen?). Waarschijnlijk verstopt hij ze om te voorkomen dat zijn vrouw zo aankomst dat ze straks niet meer door het gat past. Op een erf in Meddo hangen al vele jaren 2 nestkasten waarin afwisselend gebroed wordt. Vrijdag troffen we in de nestkast waarin vrouw op eieren zat, 5 veldmuizen een 1 bosmuis en in de andere nestkast op nog eens 4 veldmuizen. Veilig buiten bereik van zijn vrouw. Heel verstandig.
Afgevinkt
O ja, ik schreef eerder dat de kop eraf is en dat ook letterlijk genomen kon worden. Terwijl zijn opvolger zich in de boom ernaast zat uit sloven zijn weduwe het hof te maken, lag de de ongelukkige zelf dood in de nestkast: de vinkenman. Na enig zoeken vond ik nog zijn kop. Die bleek er nog wonderwel op te passen. Zingen deed hij helaas niet meer. Aangezien er ook kindertjes naar Beleef de Lente naar kijken, heb ik er van afgezien de foto daarvan bij dit blog te plaatsen.
Beschuit met muisjes
Ik mag hopen dat ik u met al deze gruwelijkheden het ontbijt niet heb bedorven, maar de natuur - vergeef me het clicé - is wreed en voor meedogen is helaas geen plaats. Het is eten en gegeten worden. Dat is voor steenuilen niet anders. Als u goed naar de foto hieronder kijkt, ziet u middenlinks een jong steenuiltje. Amper uit het ei en al gestorven. Als nu nog wat meer inzoomt ziet u dan zijn kopje eraf is, net als bij die vink. Door moeders eraf gebeten en opgegeten. Het lijkje lag tussen de muizen en verdwijnt vroeg of laat in de magen van zijn voormalige nestgenootjes. Die zullen er net zo van smullen als van de de 24 muizen.
Waarom dit jong het niet heeft gehaald, zeg het maar. Voedselgebrek zal niet de reden zijn.
Eten en gegeten worden, dat is regelmaat der dingen. Het basale principe waar het uiteindelijk allemaal om draait. Dat geldt uiteraard ook voor de muisjes op de beschuit waarop we trakteren als er over een kleine week hopelijk jongen te bewonderen zijn. Eet smakelijk en een fijne zondag.
Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten.
Bezoek de website van STONE
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
