Keek op de week, aflevering 1

Ronald van Harxen, STONE | zondag 5 maart 2023 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 264x

Met ingang van vandaag gaan we het programma nieuw leven in blazen, voorlopig als blog, maar wie weet ooit als de ochtendvariant van de Avondshow van Arjan Lubach. Ik kijk dan terug op de belangrijkste gebeurtenissen van de afgelopen week. Meestal zullen dat zeer gewichtige zaken zijn, waar u als kijker het een en ander van kunt opsteken, maar af en toe zal ik me ook iets aan iets minder zwaarwegende onderwerpen wagen. Het is tenslotte zondagochtend en dan mag er tussen het vers geperste sinaasappelsap en het croissantje kaas door af en toe wel even bescheiden gegniffeld worden. 

Vandaag dus aflevering 1.

Wat me vooral bij is gebleven van deze week is het liefdesgestuntel van ons overduidelijk verliefde stel. Vrijdagavond - het Jeugdjournaal was gelukkig nog niet afgelopen - waren we getuige van wat biologen een paring noemen. Een verhullende term overigens, die vast nog stamt uit de jaren vijftig toen de dingen nog niet bij naam genoemd mochten worden. Wat het eigenlijk is, is gewoon een wip. Een snelle zelfs. Ik heb even geklokt en - zonder voorspel - duurde het welgeteld 6 seconden. En dan heb ik het nog naar boven afgerond. 1-2-3-4-5 (-6) seconden, het is voorbij voor je er erg in hebt. Zou daar het gezegde 'het was in een wip gebeurd' vandaan komen? Iets van naspel is er trouwens niet bij, of het moet zich buiten het zicht van de camera's hebben afgepeeld. 

Het voorspel mocht overigens ook geen naam hebben. Eerst zitten ze een tijdje besluiteloos naast elkaar. Omdat zij niet direct aanstalten maakt om weg te vliegen, gloort er iets van hoop in het mannenbrein. Hij schuift een stukje haar richting op. Nog een stukje, even rondgluren of er ook pottenkijkers (raar woord eigenlijk in dit verband) in de buurt zijn en dan plotsklaps, zonder enige vorm van geflikflooi erbovenop. Daar moet je het dan mee doen, als vrouw.

Dat het woord wip veel toepasselijker is, wordt ook gedemonstreerd door de tecnhniek die het mannetje toepast: vanuit stand wipt hij in één keer boven op het vrouwtje. Doe hem dat maar eens na. Tien tegen een dat je er subiet weer afkukelt of er zelfs overheen duikelt. Daar is vast stevig op geoefend.

Kenmerkend voor het onhandige gedoe is, dat ze - hopelijk net ná het hoogtepunt (anders kan het wel weer eens een kinderloos seizoen worden) - beiden van de tak af stuiteren. Net alsof u na de daad (ook al zo'n eufemistisch term) beiden uit bed tuimelt in plaats van liefevol in elkaars armen aan een tevreden nachtrust begint. Weg gelukzalig moment, in plaats daarvan een koude douche. 

En dan dat fluitje op het eind, wie krijgt dat bedacht!? Net alsof de scheidsrechter op zijn fluitje blaast ten teken dat de wedstrijd is afgelopen: Egredere, et multiplicamini!

Bij de foto: die komt uit de aflevering van 4 april 1993 waarin Kees van Kooten en Wim de Bie de nieuwe jachtwet op de schop nemen. Als jagers zo graag snippen willen schieten, laten ze dan een briefje van honderd gulden (in de volksmond snip genoemd, naar de watersnip die erop stond afgebeeld) op een paaltje in hun tuin prikken en daarop schieten, in plaats van tegen betaling van honderd gulden op watervogels in het Ketelmeer te gaan schieten. "Wees dan een vent!"

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over