Ronald van Harxen, STONE | zondag 9 juli 2023 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 237x

Geen mussen maar ...

Bij een nest in Harreveld lagen twee vogelprooien die ik - in het donker van de nestkast - eerst uitschold voor mussen. Nadere bestudering leerde echter dat het ging om twee jonge patrijzen. Nooit eerder troffen we die. Aan ene kant natuurlijk wel een beetje zonde. Patrijzen zijn prachtige vogels die niet dik zijn gezaaid. Ze horen net zo bij het kleinschalige Achterhoekse landschap als de steenuil zelf. Het is een doelsoort van agrarisch natuurbeheer zo lees ik in de Doelsoortengids van de Vereniging Agrarisch Landschap Achterhoek (VALA). Net als de steenuil trouwens. Er is de laatste jaren veel energie gestoken in het weer geschikt maken van cultuurland voor de patrijs. Zo worden er onder andere akkerranden ingezaaid met een kruidenrijk mengsel en zogenaamde keverbanken aangelegd. Patrijzen zijn dol op kevers, zo staat er geschreven. En dan vreten de steenuilen ze op! Dat schiet natuurlijk niet op, de ene doelsoort die de andere oppeuzelt. Aan de andere kant, als steenuilen patrijzen kunnen vangen, moeten er ook wel de nodige van zijn. En een patrijs kan met gemak tien tot vijftien jonkies krijgen. Twee minder valt ze misschien niet eens op.

Reepjes andijvie en juli-uilen.

In een nestkast in Kotten lag groen spul in de hoek van de nestkast. Het leek wel gras of of reepjes fijngesneden andijvie. Toen ik mijn bril op zette zag ik wat het werkelijk waren: sprinkhanen. Grote groene sabelsprinkhanen om precies te zijn, acht stuks. Aan de legboor te zien, twee vrouwtjes en zes mannetjes. Ook nooit eerder aangetroffen. Bij Beleef de Lente worden ze heel sporadisch binnengebracht. De reden dat wij ze niet eerder troffen is eigenlijk heel simpel. Tegen de tijd dat de sprinkhanen de temperatuur buiten aangenaam genoeg vinden om rond te gaan springen, hebben de meeste steenuilen hun jongen al groot. Op waarneming.nl worden ver weg de meeste grote groene sabelsprinkhanen in juli en augustus gemeld. In deze nestkast lagen drie jonge steenuilen van twee dagen oud. Echte juli-uilen dus. Op hun bordje geen meikevers, maar sprinkhanen. We hebben ze even gewogen en ze bleken tussen de 1,5 en 2,5 gram te wegen. Bij elkaar 12,4 gram. Zo'n beetje het dubbele van een meikever. Al vraag ik me wel af welke delen echt consumeerbaar zijn. Waarschijnlijk vooral het lijf zelf. In de nestkast lagen tenminste her en der verspreid losse pootjes en vleugels.

Junikever

Eerder die ochtend hadden we ook al een entomologische primeur: een junikever. Niet in een nestkast, maar gewoon op de stoep. Pascal vond hem, op weg naar de bakker. Beiden hadden we er nooit eerder een gezien. Mooi beestje, lijkt sprekend op een meikever, maar dan een slag kleiner. En de witte driehoekjes op de flanken veel minder sprekend. Nu nog een julikever, dan hebben we het setje compleet. Maar de kans daarop is niet heel groot, althans niet in Nederland.

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over