Vandaag zagen we dan eindelijk deze 6 prachtige jonge kerkuil heel eventjes in het echt, terwijl ze werden ingeschreven in de Burgerlijke stand van vogels (het ringregister). Meestal doet een vader dat natuurlijk, maar deze keer mocht ik het doen als soort van peetvader voor dit mooie stel.
Alle K's op het consultatieburo. Linksonder K1, schuin daarboven K2 en daar weer schuin boven K3. Midden onder K4, schuin rechts daarboven K5 en rechtsonder ten slotte de Benjamin K6.
Keurig opgevoed en wat een schoonheden !
In tegenstelling tot dat zootje ongeregeld van de steenuilen dat hun ringsessie op het laatste moment saboteerde, meldden de jonge kerkuilen zich netjes één voor één bij de ringer om mee de trap af te gaan richting het consultatiebureau.
Behalve een paar deskundigen die het zestal daar eens kritisch bekeken heeft, stond er ook een groepje zwijmelende kerkuil fans, die speciaal hierheen waren gereisd om al dat moois van dichtbij te zien. Gelukkig hadden we met vooruitziende blik een dranghek gezet tussen de onderzoekstafel en het enthousiaste publiek.
Maar geef ze eens ongelijk; op deze leeftijd (zie overzicht in de tabel onderaan dit blog) is zelfs de jongste al hard op weg naar het uiterlijk van een volwassen kerkuil. Zo mooi, dat je ze bijna mee naar huis zou nemen. Ik heb bij het vertrek dan ook iedereen even gefouilleerd om zeker te stellen dat het mooie gezinnetje lekker bij elkaar blijft hier.
In uitstekende conditie
Het viel meteen al op; de jongen zijn mooi schoon, hebben geen tekenen van parasieten en voelen stevig aan. Dat laatste is natuurlijk niet heel verrassend als je ziet hoeveel prooien er nog steeds iedere nacht de weg naar de kast weten te vinden (met een beetje hulp van M en V).
De weegschaal bevestigde dat ook nog eens een keer. De wijzer sloeg bijna in het rood toen K5 in de weegbak ging. Maar wat betekent dat nu eigenlijk in de praktijk, zeker als je het vergelijkt met dat zg. streefgewicht (zie grafiek onderaan dit blog). Je ziet dat alle kuikens (ruim) boven het streefgewicht zitten, behalve de oudsten. K1 zit zelfs precies op streefgewicht. Maar krijgt die dan niet genoeg te eten ?
Hoe zwaarder, hoe beter ?
Die curve van het streefgewicht werkt iets anders. Het is niet: hoe zwaarder, hoe beter. Als de kuikens nog ver verwijderd zijn van het punt dat ze gaan vliegen is een beetje extra reserve mooi meegenomen. Er kan immers altijd een periode aankomen dat er wat minder gevangen wordt en dan kan je maar beter wat reserve binnen hebben.
Maar als ze in de richting gaan van het eerste voorzichtige vluchtje door de hooiberg dan wordt al dat extra gewicht van een voordeel opeens een behoorlijk nadeel. Dat leren vliegen is al niet zo makkelijk, maar als je dan ook nog eens al dat extra gewicht de lucht in moet krijgen dan denk je waarschijnlijk ‘misschien had ik dat laatste muisje toch even moeten laten liggen’.
Gelukkig helpt het trainen van de vliegspieren ook flink bij het wegwerken van een beetje overgewicht. Een beetje zitten en hangen in de kast is wel lekker voor een tijdje, maar nu het serieuze trainen gaat beginnen gaat het ‘kastbuikje’ vanzelf slinken.
Mannenbende
K1 is de enige waarvan we zeker weten dat ze een vrouwtje is. K6 zou ook nog kunnen, maar die was tijdens het ringen te jong om daar met zekerheid iets over te zeggen. En de andere vier zijn met zekerheid vier broertjes. Dus een flink mannenbolwerk hier.
Sommigen zeiden dat ze dat aan het gedrag al wel hadden gezien, maar dat is mij dan een beetje ontgaan. Ik heb K3 niet aan een brommer zien sleutelen en K1 niet met barbies zien slepen, om maar een paar oude stereotypen te gebruiken. Volgens mij is in deze fase aan gedrag niets af te leiden over het geslacht, maar door het opmeten van de bandjes op de buitenste slagpennen (veren) hebben we voor 5 van de 6 met zekerheid kunnen vaststellen wat het geslacht is. En nu maar wachten tot K1 thuiskomt met haar opgevoerde brommer…..
Nog meer ontdekt ?
Nou, ik vond het eigenlijk al best veel, maar we hebben nog wel wat leuks voor de toekomst zekergesteld. M is natuurlijk al een hele tijd braakballen aan het opstapelen boven op de kast. En we weten eigenlijk wel zeker dat alles wat daar ligt van hem is. We hebben al deze braakballen apart gehouden en gaan ze uitpluizen om te zien wat M nou eigenlijk de afgelopen maand gegeten heeft. Eet hij de kleine snacks, gewoon lekker snel tussendoor, tijdens het jagen. Of houdt hij zich liever bezig met grote prooien ? Zodra we het weten zullen we het jullie melden.
Ik heb ook nog geprobeerd om wat braakballen van de jongen te verzamelen uit de kast, maar daar binnen is het zo’n ravage van kapotgebeten en vervolgens ondergescheten braakbalresten, dat ik die poging maar snel heb opgegeven. Want ik wilde natuurlijk ook nog wel heel even bij het ringen zelf meekijken, voordat alles weer veilig terug in de kast gezet werd.
Een clipje van het ringen is ook in voorbereiding, maar dat kan nog wel even duren omdat de clipmaker eerst nog een heel eind naar huis moet reizen.
Handig bij het herkennen
Hoewel dat natuurlijk niet het doel van het ringen is, zie daarvoor de blog van Mary, hebben we de ringen zo gedaan dat ze ook een beetje helpen bij het uit elkaar houden van de kuikens in de kast en straks in de hooiberg. Ze zijn om-en-om links of rechts geringd. Dus K1 links, K2 rechts, K3 links, K4 rechts, K5 links en K6 weer rechts.
We hebben vandaag o.a. gekeken hoe zwaar alle 6 de K's zijn ten opzicht van hun streefgewicht. De 6 punten in deze grafiek tonen hun vandaag gewogen gewicht. De stippellijn is het streefgewicht. Dat is het gemiddelde gewicht van opgroeiende kuikens in Nederland. In de tabel staat deze informatie ook nog eens en daar staat ook het geslacht dat vandaag bepaald kon worden.
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
