Je hoort ze wel

Roos Tol | woensdag 1 mei 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 989x

Het is duidelijk wat rustiger bij de voedertafel nu. Er wordt minder bijgevoederd – het aanbod aan insecten is momenteel groot - en tegelijkertijd hebben veel ouders het gewoon razend druk. En toch, als je zo een dag terug beschouwt, is het helemaal zo stilletjes niet geweest.

Misschien zie je ze niet

Het kan best zijn dat we even wat minder vogels in beeld krijgen. Dat wil niet zeggen dat ze er niet zijn. Het leuke van deze tijd is dat heel veel vogels die we steeds mooi hebben kunnen bekijken, nu vooral te beluisteren zijn.
Je hoeft heus geen vogelexpert te zijn om vogelgeluiden te herkennen. Gelukkig is bovendien van vrijwel elke denkbare vogel het geluid op internet terug te vinden, veel al hier bij de Vogelbescherming.

Gooi open die ramen en deuren

Ik hoorde deze week een droef relaas van iemand uit een verzorgingsflat. Dezelfde dag ontdekte ik dat dit helemaal geen uitzonderlijk verhaal was. Het betrof geen dierenleed. Het betrof mensenleed.
Heel veel mensen zitten te overleven in verzorgingsflats, hypergeïsoleerde appartementen, ziekenhuizen enzovoorts, waar geen geluid van buitenaf naar binnen komt. Het is er, bijna letterlijk, doodstil, op het zoemen van de airco na. Niets. Geen kinderen op een schoolplein. Geen vogels in struiken en bomen. Zelfs geen verkeerslawaai.
Als je zo vreselijk bent verwijderd van alle leven buiten, en je hoort zelfs de merel buiten niet, of de troepen mussen, of het meesje aan de pinda’s – dan is het leven echt niet makkelijk meer.

Om ons eigen leven te voelen, hebben we ook het leven van buiten nodig. Zet alsjeblieft ramen en deuren open. Breng de mensen naar buiten. Laat ze luisteren, kijken, genieten. Ja maar dan krijgen ze het koud. We hebben dekens!!

De inwendige kou van een leven zonder leven is vele malen erger dan een beetje frisheid voor een ochtendwake met vogelgezang.