Roos Tol | zondag 18 juli 2021 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 566x

Terwijl het ziedende hoogwater verwoestingen aanrichtte in België, Duitsland en Limburg, en tientallen levens kostte, dreef de koe tot honderd kilometer ver van huis en ik moest denken aan Iris.

De Iris van Jacques Perk

dichter (1859 – 1881):

“Ik ben geboren uit zonnegloren
En een zucht van de ziedende zee,
Die omhoog is gestegen, op wieken van regen,
Gezwollen van wanhoop en wee”…

Bron van het water van boven

De Iris uit de Griekse mythologie: bode der Goden, godin van de regenboog, met voeten snel als de wind en gouden vleugels; met een schenkkan waarmee ze water haalde uit de rivier de Styx. Bij dit water moesten ruziënde goden een eed afleggen, op het spreken van de waarheid.

Terwijl de Maas ziedend tekeerging, werd de vijver kalmpjes bijgevuld omdat het water “bijna op” was. Er werd kroos geruimd en jonge koolmeesjes moesten hun angst voor hoog water overwinnen voor een bad. Er vielen wat buien. Er kwamen wat kleine bruine vogeltjes langs. Merels badderden – geen vogels die zo overtuigend kunnen badderen als merels!

Zo veel gezichten heeft het water, zoveel verschillende gezichten.

Nogmaals Jacques Perk en zijn Iris:

“Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven,
Als dauw aan de roos, die ontlook”.

Laten we de koe uit Echt Iris dopen en haar bij thuiskomst vleugels geven, gouden vleugels, een regenboog en een kalme, veilige vijver om uit te drinken, niet in te verdrinken.

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over