In de prullenbak

Ronald van Harxen, STONE | zondag 25 april 2021 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 526x

Zette de oehoe ons op het verkeerde been?

Gisteravond zaten talloze kijkers te wachten tot ze de eerste piepjes hoorden, de aankondiging dat de kuikens eraan zaten te komen. Meestal reageert het vrouwtje daarop door enthousiast te gaan brabbelen: het eerste moeder-kindcontact is een feit. Verschillende keren gonsde het gisteren opgewonden door de chat dat iemand een piep had gehoord. Soms moest het gehoorapparaat even bijgesteld worden, soms bleek iemand op de achtergrond ook de oehoe-cam aan te hebben staan waar de jongen gevoerd werden. Maar altijd was het vals alarm. En omdat ook het vrouwtje niet reageerde, mogen we ervan uitgaan dat de kuikens zich nog niet geroerd hebben.

Zijn ze overtijd?

De vraag die opdoemt is dan of ze overtijd zijn. Lastige vraag om te beantwoorden. De broedduur van 30 dagen vanaf het eerste ei is natuurlijk maar een gemiddelde, met uitschieters naar boven en naar beneden. Bovendien kende de eileg dit jaar een bijzonder verloop met het derde ei pas na 85 uur, in plaats de gemiddelde 54. Ruim een dag later dan verwacht. Mogelijk is het daadwerkelijke broeden daardoor ook later begonnen en heb ik u wat op de mouw gespeld. Niet willens en wetens natuurlijk, maar toch. Er zit weinig anders op dan geduld te hebben.

Van piep tot krak

Om wat houvast te hebben, heb ik even nagekeken hoe lang het in andere jaren duurde voordat het eerste jong zich uit het ei bevrijdde nadat er voor de eerste keer piepjes te horen waren. Van piep tot krak om zomaar te zeggen. Welnu, daar hebben we helaas ook weinig houvast aan: dat varieerde van een uur of vijf tot meer dan dertig uur. Als ik op basis daarvan een gemiddelde uitreken, sla ik vast de plank weer mis. Daar begin ik dus maar niet aan.

Aanstellerij?

Menig kijker draait overdag het geluid naar een lager volume of zelfs helemaal uit. Oorzaak: het niet aflatende gebedel van onze vrouw. Het indringende schrää ... schrää ... schrää gaat op en duur door merg en been. Ze heeft honger, dat is wel duidelijk, maar heeft ze een punt? Daar kan je over twisten. Hoewel man zijn stinkende best doet en zelfs overdag de nodige prooien aanvoert, zet het bij elkaar niet heel veel zoden aan de dijk. Tot en met afgelopen week heeft ze in de hele leg- en broedperiode nog maar 231 keer wat te eten gehad. Gemiddeld nog geen acht keer per dag.

Ja en nee

Omdat het aantal woelmuizen wel meevalt, zeker vergeleken met vorig jaar - en er ook de nodige regenwormen tussen zitten - toch wat meer aan de haak dan een larve of een rups - komt de hoeveelheid per dag (de biomassa) toch nog uit op 747 gram, bijna 26 gram per dag. Gemiddeld is dat een ruime muis per dag. Vergelijken we dat met de drie voorgaande jaren, dan is dat een stuk meer: 273 gram om precies te zijn. In de jaren 2018-2020 kreeg ze namelijk gemiddeld maar 474 gram.

Niet zeuren dus? Tja, dat is dan ook weer waarmee je vergelijkt. Het vorige vrouwtje - dat we in de jaren 2015 - 2018 voor de camera's hadden - kreeg maar liefst gemiddeld 1195 gram. Fors meer dus. Daarmee vergeleken heeft ze dus zeker een punt. Waar deze verschillen vandaan komen is natuurlijk een uiterst boeiende vraag, daarover een andere keer. Hield hij meer van zijn eerste lief dan hij van haar opvolgster houdt?

Onderstaand de aanvoer per dag, in aantallen en biomassa. Met dank aan de telploeg voor hun snelle en accurate telwerk!

Prooiaanvoer tot en met 23 april, aantallen biomassa. Rood de dagen waarop een ei is gelegd.

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over