Sinds de camera's vorig jaar zomer off-line gingen heeft het leven van onze kerkuilen natuurlijk niet stilgestaan. Ik praat je graag even bij hoe het hen vergaan is sinds toen en hoe we er nu, aan het begin van broedseizoen 2021, voor staan.
Mooie plaatjes, maar zie hier maar eens een muis te vangen.... (Foto: Mark Hessels)
MAAR EERST EVEN VOORSTELLEN
Ik ben Mark Hessels en ik ben eigenaar/beheerder van natuurhoeve Grenslicht waar dit jaar hopelijk voor het 5e jaar achter elkaar de kerkuilen gaan broeden in onze hooiberg. Vorig jaar stonden hier voor het eerst de Beleef de Lente camera’s aan en in een blog heb ik toen ook een en ander verteld over de locatie, maar ook over bijvoorbeeld de 3 camera-standpunten, dat kan je een hoop hoofdbrekens bij het kijken besparen (link naar blog lokatie). Er is toen ook een prachtige luchtopname van de locatie gemaakt, een link daarheen vind je ook in dat blog.
CAMERA’S UIT EN TOEN?
31 juli gingen vorig jaar de camera’s off-line. K1 en K2 waren toen net 8 dagen uit de kast en kropen na iedere nacht in de hooiberg overdag nog lekker samen terug naar binnen. Dat hebben ze nog 10 dagen daarna volgehouden en op dag 18 zat alleen K1 nog in zijn eentje in de kast en de dag daarna was de kast leeg. Dan volgen nog een paar weken dat we regelmatig kerkuilen op het erf hoorden of zagen, maar dan wordt het vrij snel rustig. Er wordt iedere nacht nog wel even een jaag-bezoekje gebracht, maar de kast is eigenlijk niet meer in gebruik en de parasieten leden honger binnen.
In september moest ik helaas de signaalkabel van de camera’s doorknippen vanwege renovatiewerkzaamheden, dus toen werd het een heel stuk lastiger om te volgen hoe vaak ze nog op bezoek kwamen. Maar 18 januari was het feest; de camera’s werden weer aangesloten en…. er bleek er al één te zitten doezelen in de kast. Diezelfde avond zaten er al 2 kerkuilen bij de kast en de volgende dag zaten ze al gezellig samen binnen. Dat is voor onze locatie echt ongekend vroeg in het jaar. Ze hadden er zin in dit jaar !
EN TOEN KWAM CODE ROOD !
6 februari was ik nog in een T-shirt aan het werk op het erf, terwijl radio en TV maar code Rood en gierende sneeuwstormen bleef aankondigen. Ja, ja, vast weer storm in een glas water…. maar toen ik de volgende ochtend wakker werd lag er een enorm pak sneeuw; op sommige plekken meer dan kniediep. In combinatie met de strenge vorst die voor langere tijd voorspeld werd begon ik me toen opeens wel zorgen te maken over onze kerkuilen. We hebben de muizen op het erf maar extra verwend met graan en de uilen zijn iedere nacht aan het jagen geweest, maar ik betwijfel of ze daar veel succes bij hadden.
Tot 11 februari zaten ze overdag nog samen in de kast. De volgende dag was de kast opeens leeg, maar gelukkig kwam er ’s avonds al weer eentje even ‘thuis’. Nog 2 dagen bleef de kast overdag leeg; ’s avonds was er altijd wel activiteit, maar nooit met 2 uilen tegelijk. Vanaf 15 februari is de kast iedere dag weer bezet, maar…. steeds maar met één kerkuil.
WAAR IS NUMMER 2 GEBLEVEN ?
Ja, dat lijkt ook de overgebleven kerkuil (het mannetje) zich steeds meer af te vragen. De eerste paar dagen had ik nog de hoop dat ze tijdelijk gescheiden waren, maar inmiddels was er zoveel tijd overheen gegaan dat het niet erg waarschijnlijk was dat de ander nog terugkwam. M begint steeds vaker en harder te roepen; met zijn conditie en optimisme is niet veel mis. Zal V toch nog terugkeren of dient zich een nieuwe vrouw aan; we gaan het hopelijk snel meemaken. Voor het broedseizoen is er nog tijd genoeg, maar waar vind je zo gauw een goede vrouw na zo’n heftige vorstperiode ? Vooral veel en hard schreeuwen helpt (bij kerkuilen althans).
En plotseling een paar dagen voordat de camera’s weer on-line gingen verscheen er weer een vrouwtje in de hooiberg en zelfs in de kast…. er lijkt liefde in de lucht te hangen, maar meer daarover in mijn volgende blog.
WORDT HET WEER ZO’N SPANNEND JAAR ?
Kijkers van vorig jaar herinneren zich vast de spectaculaire en spannende ontmoetingen tussen de kerkuilen en de bosuilen. Dit jaar zitten de bosuilen nog steeds op minder dan 50 meter afstand, maar om het nog wat spannender te maken heeft een oehoe-paartje ook besloten om een stukje dichterbij ons te komen wonen. Ik heb ze zelfs al een paar keer over het erf zien vliegen, dus ik ben heel benieuwd of we daar op camera nog iets van gaan zien. Arme kerkuilen; waar zijn ze toch aan begonnen toen ze verliefd werden op dit mooie plekje in de hooiberg. Het is maar goed dat een oehoe niet door de invliegopening van de kast past, dan zitten ze binnen in ieder geval veilig….
Voordat code Rood hun geluk ruw kwam verstoren. Waar is V en hoe moet het nu verder met M ?
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
