Mijn vakantie heb ik doorgebracht in Ooievaarsbuitenstation De Lokkerij in Drenthe. Ik woon zelf in de Randstad en het voelde letterlijk alsof ik in een ander land terecht was gekomen. Dat kwam niet alleen door de rust en de buitenlucht, maar vooral door de overgang van het weer.
In het westen ben ik gewend aan een briesje vanaf zee en af en toe een plensbui. Als ik contact heb met Ooievaarsbuitenstation De Lokkerij, hoor en lees ik telkens: "het is hier al dagen heet" en "hier is nog geen spat regen gevallen." Het is in het oosten van het land opvallend warmer en droger, zeker in de omgeving van het station. Dit ervaar ik als ik er twee weken ben. Het is bijna elke avond nodig om de planten te besproeien en de drinkbakken voor de vogels te verversen.
Op m'n knieën door de tuin
Voor de ooievaars is het een uitdaging om voor hun opgroeiende jongen aan regenwormen te komen. Ook dit merk ik zelf als er een ooievaarskuiken naar de opvang is gebracht, dat niet wil eten. Misschien ligt het eraan, dat dit jong het voer (stukjes eendagkuikens) niet herkent? Ik neem de proef op de som en ga buiten op zoek naar wormen. Met een beetje spitten en kloppen in de aarde komen die wel tevoorschijn. Nou, mooi niet. Al het bodemleven is gevlucht voor de hitte en zit blijkbaar diep in de grond. Het lukt me om één regenworm te vinden. En ook dat wil het jong niet.
Parasols, watertransport en witte poten
Wim legde in zijn blog uit hoe ooievaars de hitte "te lijf" gaan. De oudervogels die als een parasol op het nest staan, het water dat ze over hun jonge sprenkelen en de zonnebrand poep op de poten. In de opvang wordt de natuur zo goed mogelijk nagebootst. Zo liggen de jonge ooievaars in een verblijf waar ze de geluiden van buiten (geklepper van ooievaars, zingen van vogels) kunnen horen. Het verblijf is wel overdekt, zodat de jongen zijn beschermd tegen de zon en (de dus zeer schaarse) regen. Als het 's nachts koud wordt, doen we de warmtelampen aan.
Gieteren
In het voer dat de jonge ooievaars krijgen, zit al ruim voldoende vocht (de eendagkuikens worden ook nog geweekt in water). Maar tijdens de hitte is duidelijk te merken dat de jongen naar verkoeling zoeken: ze liggen niet meer in een kluitje op elkaar en ze hijgen met de snavel open om hun overtollige warmte kwijt te raken. We gaan dan met een bidon water langs en dan zie je het meteen: de straaltjes water worden dankbaar ontvangen. In het filmpje kun je zien hoe één van de grotere jongen zelfs "badderbewegingen" maakt. Zo verspreidt hij de druppels water over zijn lichaam en verder in het verenkleed.
Voor niks gaat de zon op
Er zijn in Nederland twee plaatsen waar (jonge) ooievaars worden opgevangen en in een beschermde omgeving kunnen wennen aan hun verblijf in de vrije natuur: Ooievaarsbuitenstation De Lokkerij (Drenthe) en Ooievaarsbuitenstation Herwijnen (Gelderland). Beide plekken draaien volledig op vrijwilligers(werk), dus ook geen salaris en bonussen voor de directie zoals bij sommige goede doelen nog wel eens het geval is.
Alle donaties gaan naar de vogels, denk dan niet alleen aan voedsel en medicijnen, maar ook aan onderhoud van het terrein (verblijven en afrastering), administratie (website hosting, telefoon, postzegels) en reiskosten (het ophalen van extra voer en boodschappen). En in deze tijd dus vooral... water. Niet alleen om te drinken, maar ook om schoon te maken (want ze poepen niet alleen over hun poten ;-)). Het voordeel van het zonnige weer is wel... de was droogt lekker snel.
Zomervakantietip
Beide Ooievaarsbuitenstations zijn te vinden op Facebook. De Lokkerij is open voor publiek, elke zaterdag van 13 tot 17 uur (nog t/m augustus, zie www.delokkerij.nl). Er is een informatiecentrum, zicht op paalnesten, daknesten én boomnesten. En een terras in de tuin, waar je kunt genieten van een verkoelend ijsje.
Met dank aan de gastvrijheid van de heer en mevrouw Koopman!
Kijkje in de opvang van Ooievaarsbuitenstation De Lokkerij
STORK, de Engelse naam voor een echte Nederlandse vogel: de ooievaar. STORK is een vrijwilligersorganisatie, die zich belangeloos inzet voor de ooievaars in Nederland.
In de jaren zestig waren de ooievaar in Nederland vrijwel uitgestorven, door het gebruik van zware pesticiden zoals DDT. Om de ooievaar te laten terugkeren, hebben vele vrijwilligers en Vogelbescherming Nederland zich sinds 1969 flink ingezet. Het doel was de terugkeer van de ooievaar als broedvogel in Nederland. Dat lukt. Met de ooievaars lijkt het nu goed te gaan. Het aantal broedparen neemt weer toe.
Bezoek de website van STORK
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
