Het oog van de toeschouwer

Roos Tol | donderdag 4 april 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 1088x

Hekel aan: herrie

Vermoedelijk één van de meest als overlastgevende vogels beschouwd, is de duif.
Het begint er al mee dat hij koert. Onophoudelijk.
Gek worden sommige mensen daarvan.
Maar ook tegen het kabaal van een groep mussen kunnen ze niet. Of tegen de schorre kreten van roeken, kauwen, kraaien.
Merelgezang, dat kan dan nog net. Maar waarom moet dat zo vroeg in de ochtend -  laat een mens toch slapen!

Hekel aan: stront

Ik heb het ooit leuk gevonden om een duivenpaar, bij mij aangevlogen, te voeren en van een nestruimte te voorzien. Op het balkon. Niet alleen gingen ze nooit meer weg, maar ook hun jongen kwamen het jaar erop gezellig bij-nestelen. Op het laatst stond ik tweemaal daags stront te schuiven…

Ik ken iemand die zo’n hekel had aan de poepjes van een groep mussen en een paar koppels duiven, dat hij de schutting van zijn versteende tuin voorzag van een langs spijkers gespannen draadje. Dan zouden ze de schutting niet meer onderschijten.
Dat hielp niet, de mussen zaten bij wijze van spreken gierend van de lach op de draadjes.

Hekel aan: Plundra!

Deze reden kan ik begrijpen. Vogels die op de akker aan de oogst knabbelen. Maar ook kauwen en roeken die hele grasvelden omploegen vanwege emelten of engerlingen. Ben je wel van de graslarven af, maar ook van je gras.

Anders kijken

Een goede regenbui plenst de stront wel weg. Gratis mest. Geluiden kun je leren verdragen – zelfs mooi vinden – of schaf goede oordoppen aan. Engerlingen kun je bestrijden met aaltjes; dan hebben de kauwen en roeken niks meer in je gazon te zoeken.
Genieten kun je leren.
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer.

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over