Fel geel

Peter de Vries, NIOO | dinsdag 26 april 2022 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 367x

Het begon droog, het controleren van de nestkasten. En we begonnen met hoge verwachtingen, veel broedende vogels zouden we gaan tegen komen. Nou, dat viel toch een beetje tegen. Het bleef niet droog, liep een lange tijd door de regen in een koud bos. En ik kreeg - tijdens mijn ronde - steeds meer het idee dat de mezen op de rem hadden getrapt. Veel kasten met grote legsels (opvallend grote legsels in vergelijk met eerdere jaren) van 10-12 eieren. Maar voor het overgrote deel koud en onbedekt. Dus van werkelijk massaal broeden is nog geen sprake. Kan niet anders dan dat de kou hiermee te maken heeft. 

 Het is wel opvallend hoe verschillend de timing in broeden tussen verschillende bosgebieden kan zijn. Op Westerheide moeten de mezen nog echt beginnen met broeden en in ons onderzoeksgebied bij Oosterhout (Gld) zijn de eerste meesjes al uit het ei gekropen. Ook kreeg ik diverse mailtjes (dank! Blijf ze sturen!) dat in meer stedelijke omgevingen de koolmezen ook al jongen hebben. 

's Morgens door het bos gelopen en in nestkasten gekeken. 's Middags ook in het bos gelopen en fel gele plakkende vellen opgehangen. Dit vraagt om enige uitleg. Wij willen natuurlijk graag weten hoeveel eten er voor de mezen is. Hier proberen wij achter te komen door op verschillende plekken in het bos zogenaamde frass netten te plaatsen. En sticky sheets op te hangen. Dit doen we dan bij eikenbomen. Rupsen van de wintervlinder (het belangrijkste voedsel voor jonge koolmeesjes) leven hoog in eikenbomen. Door de poepjes van deze rupsen te verzamelen (in die netten) en deze te tellen (de rupsenpoepjes, niet de netten ;-)) krijgen we een idee hoeveel rupsen aanwezig zijn en op welk moment de zogenaamde rupsenpiek er precies is. Dat is belangrijke informatie. Idealiter zijn de jonge koolmeesjes er exact op het moment van de rupsenpiek. Je begrijpt dat de rupsenpoepjes voor ons dus erg belangrijk zijn.

En die gele plakkende vellen? We willen ook graag weten hoeveel insecten er door de bomen heenvliegen. Dat meten we door op twee hoogtes (hoog en wat later) plakvellen op te hangen. Deze worden twee keer per week vervangen en dan worden de insecten geteld. 

Al deze gegevens geven ons een beeld van de hoeveelheid eten die voor de kleine meesjes in het bos te vinden is. In totaal hebben we in Westerheide 10 locaties waar we dit meten. Hieronder zie je een foto hoe dit eruit ziet. Twee netten op de grond en twee fel gele vellen in de boom. 

En dan kast 26. Hoe staat het daarmee denk je wellicht. Nou, dat gaat de goede kant op. Gisteren vond ik negen eieren, koud en onbedekt. In theorie hadden dat drie eieren meer kunnen zijn. Maar ik denk dat het legsel compleet is en dat afgelopen vrijdag het laatste ei gelegd is. Ma mees zal even gestopt zijn met broeden. Een echte broedpauze. Volgens het KNMI blijft het fris, dus maar even afwachten hoe het verder zal gaan. Hoe dan ook, volgende week vast meer over het wel en wee van kast 26. 

Het Nederlands Instituut voor Ecologie (NIOO-KNAW) doet fundamenteel en strategisch ecologisch onderzoek. Met meer dan 300 onderzoekers en studenten is het NIOO één van de grootste onderzoeksinstituten van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW). De NIOO-ers bestuderen organismen, populaties, levensgemeenschappen en ecosystemen. Samen onderzoeken ze de volle breedte van planten-, dier- en microbiële ecologie, zowel op het land als in het water. Bezoek de website van NIOO

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over