Erfbeesten live

Ronald van Harxen, STONE | zondag 14 juli 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 968x

De liefde komt vaak van een kant

De meeste interacties die we zien tussen al die bewoners, zijn wel een beetje eenzijdig van aard. In de trant van: ik houd van jou, maar jij niet van mij. Dat geldt bijvoorbeeld voor de steenuil in relatie tot meikevers, muizen en andere prooidieren. De liefde komt hier duidelijk van een kant. Andersom geldt dat ook voor steenuilen en steenmarters. Maar hier zijn steenmarters de bovenliggende partij. En net als steenuilen hun territorium goed kennen en weten waar de lekkerste hapjes te halen vallen, geldt dat ook voor steenmarters. Vandaar dat ze kauwenkast met enige regelmaat bezoeken om te kijken of er nog iets te snaaien valt. Tot nog toe vingen ze bot, maar wie weet hebben ze een volgende keer meer geluk en treffen ze een van de jonge steenuilen, een kauw of een holenduif. Dan hebben die laatsten pech, net als die tientallen muizen die in de loop van het voorjaar in de magen van ons uilenduo vulden. 

De sterksten redden het

Wie er ook aan het kortst eindje trokken zijn de holenduiven. Niet gezegend met de snavel en klauwen van een steenuil en de slimheid en agressie van een kauw moeten ze het van hun geduld en vasthoudenheid hebben. Met het leeghalen van de kauwenkast leken die beloond te worden. Het duurde nog geen dag en ze sjouwden de eerste takken voor het nest naar binnen. Helaas voor hen bleken de kauwen nog steeds interesse voor de kast te hebben en niet van zins de sleutel af te geven. Tot overmaat van ramp hadden de jonge steenuilen ondertussen de kauwenkast ontdekt als alternatief voor hun eigen nestkast. Daar wil moeders ze niet meer zien. Die vindt dat 75 dagen ouderlijke zorg - zo oud zijn ze nu - wel genoeg is en dat het tid wordt op eigen benen te staan. Bij de kauwenkast worden ze echter belaagd door de rechtmatige eigenaren en lopen ze het risico door vriend steenmarter opgepeuzeld te worden. Kortom: het is een en al strijd en alleen de sterksten en de slimsten overleven. Soms wreed om te zien, maar altijd zoals het nu eenmaal gaat.

En de holenduiven? 

De holenduiven laten zich maar amper meer zien, gefrusteerd in hun talloze pogingen de leegstaande kauwenkast te betrekken. De kauwen komen 'hun' kast meerdere keren per dag inspecteren en laten zo hun eigendomsrecht gelden. Achter op het erf hangt echter een een oude bosuilenkast waar elk jaar ook kauwen nestelen. Dit jaar is het kauwennest echter mislukt, waarschijnlijk als gevolg van predatie door een steenmarter. Bij mijn inspectie gisteren was de kast leeg. Er lagen wel holenduivenveertjes in, maar moeilijk te zeggen of ze er ook in gebroed hebben, laat staan of het broedsel succecvol was. Nog verder naar achteren, in de bosrand, hangt een tweede bosuilenkast. Ook deze kast was leeg op een groot aantal holenduivenveertjes en een leeggeslurpt holenduivenei na (zie foto in de header). Het lijkt me zeer aannemelijk dat hier een marter of een andere eierover zijn slag geslagen heeft. Best kans dat de holenduiven daarbij ontsnapt zijn; de veertjes die ik vond waren niet afgebeten. Mogelijk losgeraakt in de strijd met de indringer. Ook hier geen jonge holenduiven dus. In de strijd om het bestaan kun je maar beter op een van de bovenste tredes van de voedselketen staan dan onderaan. De arme holenduiven kunnen er over meepraten.

*Erfbeesten is de nieuwe uitgave van STONE over dieren die voorkomen op erven waar ook steenuilen broeden. Klik hier voor meer info.

De kast in de bosrand

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over