Erbarmen

Roos Tol | zondag 4 april 2021 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 599x

We blijven nog even in de sijzen, zoals beloofd. Want afgelopen week, dinsdagmiddag, werd er wederom een nieuwe soort gesignaleerd: de Grote barmsijs. Niet te verwarren met de Kleine barmsijs.

Dat wist u natuurlijk allang, maar ik heb zelf even de boeken in moeten duiken. Ik had nog nooit een barmsijs waargenomen, groot (13 centimeter) noch klein (bijna even groot).

Klein en groot

Ik heb dus de grote én de kleine barmsijs naast elkaar op het computerscherm staan nu en ik zie… een heel mooi vogeltje, subtiel gekleurd, rozerood, leuk streepjespak. Knap als je dat kan onderscheiden van elkaar; dat is nu ook één van de leuke dingen hier bij de vijver; ervaren vogelaars en beginnende kijkers vullen elkaar aan, het plezier van het kijken is voor iedereen even groot.

De grote barmsijs (Acanthis flammea) broedt niet in Nederland. Het is een wintergast en trekvogel. Als hij dan binnenvalt, doet hij dat vaak in invasieve aantallen. Maar niet altijd.
De kleine barmsijs (Acanthis cabaret), die hier dus niét was, broedt wél in Nederland. Vooral op de Waddeneilanden, in de kuststreek en in de Achterhoek.
Stiekem hoop ik dan ook dat het misschien toch de kleine was die hier is gespot.

Het zijn zaadeters, die graag rondhangen in zwarte elzen, naaldbomen, berken en andere zaadrijke bomen.

Erbarmelijke zanger

Barmsijzen worden ook gehouden als volièrevogels.
Om de zang zal dat niet zijn.
Citaat uit “Handboek Vogels van Nederland”: “Het geluid van beide soorten is vrijwel identiek. Zang weinig fraai, oneindig lange verzameling metaalachtige tonen, met een kenmerkende harde triller. Vluchtroepje (sic) is een metaalachtig tsjèt-tsjèt-tsjèt.

En eerlijk is eerlijk, het is geen Matthäus Passion die uit zijn rozerode keeltje komt.
Toch wordt de Barmsijs gekweekt. Om zijn kleuren, waarschijnlijk.
In gevangenschap gekweekt en voorzien van een gesloten voetring… mag dat.
Net zoals het Sijsje uit het vorige blog, met zijn aangename zang, dat nooit ‘zijn vrolijkheid verliest’- ik denk dat hij uit pure wanhoop bleef doorgaan met zingen.

Geheel in de geest van de Paasdagen zou ik willen vragen om erbarmen. Heb erbarmen met het barmsijsje; dat hoort niet in een kooitje. Dat hoort te hangen aan elzenproppen, buiten, in de vrije natuur.
En dat je dan, als je er zomaar eentje kan spotten, zelf ook helemaal blij wordt.