Enig kind

Ronald van Harxen | donderdag 16 mei 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 1000x

Een bijzonder kind

Eerlijk gezegd ziet hij (of zij) er niet uit, vind ik. Een lelijk blauw-roze gekleurd velletje, een paar gaten op de plek waar bij ons de oren zitten en een paar dichtgeplamuurde knikkers op de plek waar een normale vogel de ogen heeft. Maar bovenal die snavel! Hoe je met zo'n apparaat ooit een fatsoenlijk liedje kunt zingen om je lief te imponeren, is mij een raadsel. Het lijkt eerder een onverzadigbare voedseltrechter; zo eentje die uitmondt in een papfles zonder bodem. Zodra er ook maar de minste aanleiding voor is, spert hij hem open zover hij kan onder het uitstoten van de meeste afgijselijke kreten. Zou vader Trom dit bedoeld hebben toen hij het had over "een bijzonder kind, en dat is-ie"?

Waarom maar één?

Behalve een enig kind is hij ook enig kind, met alle voordelen van dien. Zo hoeft hij zijn eten niet te delen met altijd hongerige broers en zussen en is alle aandacht van zijn moeder (en zijn vader) altijd alleen op hem gericht. Dat kan zo zijn voordelen hebben in tijden van schaarste. Waarom er trouwens maar een kuiken over is van de vier eieren, is wel een beetje een raadsel. Of het wat met de kwaliteit van het habitat te maken heeft, zoals Frank in zijn blog oppert? Zou kunnen, maar kan ik me dat eerlijk gezegd in Dongen niet zo goed voorstellen. De grote tuin van Peter lijkt me meer dan genoeg te bieden te hebben. Wat dan wel de reden is? Zeg het maar.

4 jongen

Hoe de zaak er in Winterswijk precies voorstaat, is onduidelijk. Zijn er 2 jongen, of toch meer? De takkenbarricade ontneemt ons het 'beetje' het zicht. Op het erf broeden nog 2 paartjes en bij 1 ervan is het eenvoudig even in het nest te kijken. Dat heb ik afgelopen zaterdagavond voor de tweede keer gedaan en daar telde ik 4 jongen van enkele dagen oud (zie foto's). Alle eieren uit dus. Daar lijkt het wel volgens het boekje te verlopen, vooralsnog althans. Ik blijf dit nest controleren en zal bij elk bezoek een paar foto's maken zodat we de supergroeispurt ook in kleur goed kunnen volgen. Want hard gaat het!

Zodra trouwens de jongen in de Winterswijkse camerakast groot genoeg zijn om het even zonder ouders te kunnen stellen, zal ik ook de inhoud van die kast eens inspecteren, al was het alleen maar om ze te tellen.

Diep en warm

Overigens werd me tijden de controle van de tweede kast ook wat meer duidelijk over de ingenieuze constructietechniek van kauwen en de reden van de enorme takkkenzooi in de camerakast. Omdat de jongen naakt geboren worden en een aardig tijdje zonder noemenswaardig verenkleed blijven, moeten ze er warmpjes bij zitten. Ook als moeders even de hort op is. De ouders draaien daarom een diepe nestkom waar de jongen helemaal in verdwijnen. Dat lukt alleen als er een stevige en vooral ook hoge basis ligt - voldoende takken dus - waar zo'n diepe kom in gemaakt kan worden. En omdat hij zo hoog is, moet hij ook relatief breed zijn om stevig te blijven. Dat verklaart volgens mij de in onze ogen toch wat overdadig aandoende hoeveelheid takken. En als je dan ook nog wat broertjes en zusjes hebt, kun je lekker tegen hen aanschurken. Dat kan een enig kind niet, hoe enig het ook is. Dat is dan wel weer een nadeel van enig kind zijn,

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over