En we blijven nog effe thuis ...

Ronald van Harxen, STONE | zondag 4 augustus 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 947x

Rechtspoot een vrouw?

Lang niet altijd tot genoegen van de ouders overigens. Die vinden dat het wel tijd wordt eens op eigen benen te gaan staan. Vooral vrouw schijnt die mening toegedaan. In de chat werd geopperd dat vrouw feller op rechtspoot zou zijn dan op linkspoot omdat rp mogelijk een vrouw zou zijn en ze 'concurrentie' ervaart. Een interessante suggestie die helaas niet na te trekken valt. Volgend jaar maar eens in vroeg stadium het geslacht van de jongen zien te bepalen. Levert vast een boel leuke info op.

Aan vakantie toe

Overigens lijkt man er ook schoon genoeg van te hebben. Ook al zien we hem alleen van de achterkant in het clipje Gespannen toestand, de ogen en het gedrag van beide jongen spreken boekdelen. Hij lijkt me aan vakantie toe. Begrijpelijk ook, hij kwijt zich al vanaf 31 maart op voorbeeldige wijze van zijn rol als echtgenoot en vader, 126 lange dagen. Ik kan me voorstellen dat hij er op zulke momenten toch een beetje spijt heeft dat hij op 26 mei 2017 zijn huidige dame aan de haak sloeg? Heeft iemand ze dat trouwens zien vieren, op 26 mei?

Dilemma

Het kan echter nog wel even duren voordat ze beide vertrekken om een plek voor zich zelf te zoeken. Jonge steenuilen zijn nog wel tot in september in hun ouderlijk territorium waargenomen. Ik verwacht ze dan ook nog wel regelmatig voor de camera's te zien. Misschien wel tot eind augustus. Opnieuw een aardig dilemma voor Vogelbescherming: laten we de camera's nóg een maandje extra draaien? De kerkuilen zijn dan met hun derde broedsel ook nog lang niet klaar immers.

Een bijzonder geval

Wie ook nog niet aan vertrekken denken, zijn de drie jongen in de nestkast bij Hugo en Anny in Barlo. Een bijzonder verhaal dat op 5 mei begon met de vasttelling dat er 5 hagelwitte eieren in de kast lagen, bebroed door vrouw 644. Op 18 mei waren de eieren weg evenals vrouw 644. In de kast wel een andere geringde vrouw, 502, met een broedvlek. Niet door ons geringd, maar door een collega in Velden, net boven Venlo. Aldaar als nestjong geringd op 2 juni 2018 en vervolgens op enig moment 67 kilometer naar het noorden afgereisd.

Meer vragen dan antwoorden

Is er van begin af aan al sprake geweest van 2 vrouwtjes en troffen we op 3 mei toevallig alleen 644? Of is er iets met 644 gebeurd en heeft 502 haar plek ingenomen? Maar hoe komt ze dan aan de broedvlek? Heeft ze op een andere plek eieren gehad en is dat legsel mislukt? Omdat haar man is weggevallen? En is ze vervolgens op zoek gegaan naar een nieuwe plek? Allemaal intrigerende vragen waarop we - irritant genoeg - nooit het antwoord zullen weten. Feit is dat Anny al bij ons eerste bezoek opmerkte dat het dit jaar anders was dan anders. De uilen lieten zich minder goed benaderen en na een periode van stilte had het mannetje de voorbije weken weer regelmatig zijn territoriumzang laten horen. Ondersteuning voor de theorie dat vrouw 644 is weggevallen dat 502 op de advertentie reageerde. Ik neem aan dat ze op dat moment al in de buurt was en niet toen pas helemaal vanuit Venlo is komen aanvliegen. Maar wat is er dan met de eieren gebeurd? Hadden we maar overal camera's hangen!

Speculaasje

Op 15 juni bleek vrouw 502 te broeden op 3 nieuwe eieren. 14 dagen later waren die uit, de jongen een dag of 4 oud. Op 18 juli zijn ze geringd en tijdens de nacontrole op 27 juli - Mark ging mee - bleken ze alle drie nog thuis. Mark merkt op dat de locatie, hoog in de vork van een reusachtige tamme kastanje, wel fotogeniek is en besluit de week erna zijn schuiltentje op te zetten. De eerste resulaten ziet u op de bijgaande foto's. Eerst een argwanend kopje om de hoek, later met al wat meer zelf vertrouwen. De andere 2 zijn inmiddels ook buiten geweest, maar alle 3 tegelijk voor de lens is nog niet gelukt. Met de toezegging van Hugo en Anny dat hij ook een volgende keer koffie met een speculaasje geserveerd krijgt in z'n schuiltentje, heeft Mark er vast nog wel een paar stramme uurtjes voor over. Ik houd u op de hoogte.

Beide foto's zijn gemaakt door Mark Hessels. De kast is getimmerd én geverfd (in Achterhoeks ossenrood) door Hugo. De kastanje wordt al jaren liefdevol verzorgd door Anny (en Hugo).

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over