En nu maar groeien

Mary Mombarg, Kerkuilenwerkgroep Nederland | woensdag 8 mei 2024 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 404x

Foto André Eijkenaar

Zorgzame vrouw

Vrouw kerkuil doet haar uiterste best om ervoor te zorgen dat alle kuikens aan hun trekken komen. In de nacht wordt de nieuwe voedselvoorraad geleverd door man. Dag en nacht krijgen de kuikens eten gevoerd door de vrouw. Ze heeft het er maar druk mee.

Meerdere keren heb ik me bij het voeren verbaasd over hoe zorgzaam ze het aanpakt: ze voert grotere stukken prooi aan de oudere kuikens, maar scheurt ook regelmatig kleine stukjes af die ze dan voorzichtig aan de allerjongsten voert. Ze weet precies wie wat voor stukjes nodig heeft.

Kuikens worden groot

Tot nu toe worden er elke nacht voldoende muizen aangevoerd, maar we zullen moeten afwachten of man kerkuil er nog een tandje bij gaat zetten, want de kuikens worden steeds groter en krijgen behoefte aan méér voedsel. Vrouw kerkuil heeft ook alweer voor het eerst mee gejaagd, echter zij zorgt grotendeels nu nog voor haar kroost. De jongste kuikens kunnen immers nog niet zelfstandig eten en hebben haar nodig om te overleven. Klik hier voor de clip waarin de oudste twee K1 en K2 hun eerste hele spitsmuis naar binnen werken. De weersomstandigheden lijken op dit moment gunstig om de aanvoer van prooien vol te kunnen houden. Aan hun inzet zal het in ieder geval niet liggen.

Hoeveel eten is nodig?

Een kerkuil kuiken heeft vanaf dag 4-5 een vrij constante voedselbehoefte van gemiddeld ca. 67 gram per dag. Bij 50 gram wordt het heel schraal en bij 84 gram overdadig, maar ergens binnen die range is het dus voldoende om jongen groot te krijgen.

De tweede week

Tegen het einde van de tweede week maakt de eerste witte donslaag van kerkuil kuikens, die het lichaam nooit volledig heeft bedekt, plaats voor een tweede, die gelig-wit tot hagelwit van kleur is. Rond de tiende dag verschijnen korte schachten van de veren met dons pluimpjes.

Op de twaalfde dag is de eitand geheel verdwenen. Het jong kan de kop al wat langer oprichten en de ogen kunnen gedurende langere perioden tot een spleetje worden geopend. De pupil lijkt zwart, maar is lichtblauw van kleur. Bij naderend gevaar kan het jong tongklikken laten horen. Het jong slikt daarbij als het ware de tong in. Dit geluid wordt afgewisseld met combinaties van blazen en sissen, waarbij de snavel licht geopend is.

Halverwege de tweede week begint het jong zich op het loopbeen te verplaatsen in het nest en steunt daarbij op de vleugelstompjes, die nog erg kort zijn. Kruipt het jong te ver weg van het nest, dan zal vrouw kerkuil het jong weer door middel van haar snavel beetpakken en weer terugzetten in het nest. We zien dit gedrag vooral bij lage temperaturen, zodat haar kuiken niet te snel afkoelt.

Voor als u het nog niet gezien of gelezen heeft team kerkuil is zeer verheugd dat camera buiten twee ook online is neem hier een kijkje in de prachtige hooiberg van Natuurhoeve Grenslicht!

Foto André Eijkenaar

De stichting Kerkuilenwerkgroep heeft tot doel het ‘beschermen van de kerkuil’ door ‘het geven van voorlichting en educatie, door het plaatsen van nestkasten en het verzamelen en registreren van gegevens’. De stichting is een overkoepelende landelijke organisatie met ongeveer 1.000 vrijwilligers, die werkzaam zijn in 16 regio’s die landelijk ruim 10.000 kerkuilnestkasten beheren en controleren. Dankzij de inspanningen van deze vrijwilligers en de medewerking van boeren en burgers is de broedpopulatie van kerkuilen toegenomen van ongeveer 100 broedparen eind jaren ’70 tot 3.000 nu. Meer weten? Bezoek de website van Kerkuilenwerkgroep Nederland

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over