Een reis met veel risico

Pieter van den Assem | woensdag 31 maart 2021 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 666x

De route in Europa die veel visarenden nemen. (Bron: Roy Dennis)

Eindelijk een rustmomentje

De visarenden zijn nu een weekje in Nederland en hebben daarbij een ontzettend lange reis gemaakt. In dit blog zal ik iets meer vertellen over gevaarlijke tocht die veel van deze visarenden moeten doorstaan of in de toekomst gaan maken

Vervroegd met vakantie

Het begint natuurlijk allemaal een jaar geleden. Vanuit het ei komen zij de wijde wereld in en worden door vader en moeder goed verzorgd en groot gebracht. Doordat de visarenden elke dag een lekker vers visje te eten krijgen groeien zij als een speer, echter nadert het broedseizoen snel. Moeder visarend heeft haar taak gedaan, namelijk het leggen van de eieren en het grootbrengen van haar nageslacht, en vertrekt al snel richting Afrika voor een welverdiende vakantie. Vader blijft nog even afwachten hoe het de jonkies vergaat en vertrekt uiteindelijk zelf ook.

(De langste afstand die in het begin gemaakt is gaat uit naar een visarend in Schotland, deze vogel reisde in ongeveer 36 uur helemaal van Noord-Schotland naar Midden Spanje, een flinke afstand van 2001 kilometer!)

Jong geleerd is Oud gedaan

De jonkies daarentegen hebben geen idee wat er gebeurt, maar toch voelen zij ook de drang om naar het zuiden te reizen. Zonder hulp of ervaring beginnen zij hun tocht richting het zuiden. Ervaren visarenden weten hoe zij met de wind om moeten gaan en corrigeren tijdens de tocht de sterke zijwaartse winden. Een deel van West-Europeaanse visarenden die de reis voor het eerst maken worden vaak via zijwaartse winden de Atlantische oceaan opgeblazen, met alle gevolgen van dien…

Niet alleen de oceanen zijn gevaarlijk, de Sahara blijkt zelfs nog gevaarlijker te zijn. Hoe zuidelijker de vogels trekken des te meer roofdieren er in het spel komen. Doordat er weinig uitkijkpunten zijn in de Sahara moeten de visarenden vaak op de grond overnachten, waardoor ze makkelijker ten prooi vallen bij veel roofdieren. Daarnaast helpen de barre omstandigheden en voedseltekort ook niet bepaald mee met de reis richting het zuiden.

Eenmaal aangekomen in het overwinteringsgebied is het nog onrustig, de oudere visarenden zijn namelijk al eerder aangekomen en hebben daarbij de prachtigste visstekjes al ingenomen. Na veel zoeken en weggejaagd te worden hebben ze dan eindelijk een eigen visstekje in Afrika gevonden, waar ze jaarlijks naar terug zullen komen (of zo dicht mogelijk in de buurt daarvan.)

De route in Noord-Afrika die veel visarenden nemen. (Bron: Roy Dennis)

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over