De vogelverschrikkers van Lichtenvoorde

Ronald van Harxen, STONE | maandag 5 juni 2023 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 233x

Een van de leden van de telploeg noemde ze De schrik van Lichtenvoorde, ons lieve ouderpaar. In een vrije variatie daarop zou je er ook De vogelverschrikkers van Lichtenvoorde van kunnen maken. Tot en met zondag zijn er al 35 het haasje geworden, meer dan de helft van alle BdL-jaren bij elkaar. (Het echte haasje tellen we dan uiteraard niet mee.)

De gelegenheid maakt den dief

Een oude volkswijsheid luidt: 'De gelegenheid maakt den dief'. Dat lijkt me hier perfect van toepassing. Hoewel er muizen bij de vleet zijn, vliegen er ook volop vogels rond op het erf, met name merels, mussen, spreeuwen, mezen, en duiven. Vooral gewoon volk dus. Blijkbaar zijn er zoveel van dat het vangen weinig moeite kost. Erfbewoner Evert vertelde dat het mannetje gewoon in de kapschuur zat te wachten tot een van mussen meer aandacht had voor zijn eigen maag dan voor die van de steenuil. Als een soort gebraden haantjes in Luilekkerland vlogen ze hem in de snavel, stel ik me dan dan voor. 

Liever muizen dan mussen?

In de chat wordt er door sommigen wat negatief gereageerd op het vangen van vogels. Immers, vogels zijn leuk om te zien en nuttig en muizen van nature akelig en schadelijk. Enerzijds begrijp ik dat wel. Zit daar zo'n schattig pimpelmeesjedametje te badderen in een hangend vogelbadje, net aangeschaft bij Vogelbescherming, ploft er in een keer uit het niets een steenuil bovenop haar. Het water spat in het rond. Luid piepend gaat ze vervolgens haar laatste rustplaats tegemoet. Wat ronddwarrelende veertjes is dan al wat rest. Het badje schommelt nog wat na.

Geen vegetariër

Anderzijds doet een steenuil domweg wat zijn instinct hem ingeeft: de maag van zijn koters vullen met vlees. Sla en worteltjes lusten die nu eenmaal niet. En sojamussen zijn nog niet uitgevonden. Hem maakt het niet of er nu haren op zitten, of veren. Dat laatste is hooguit wat lastiger in de keuken. Voor die muizen is het overigens net zo vervelend als voor die mussen, mezen, spreeuwen en merels. Onderscheid maken doen alleen wij mensen. Omdat het ene diertje net even wat meer sympathie oproept dan het andere. In de natuur is sympathie opbrengen voor een ander echter niet handig voor je overleving. Stel je eens voor dat pa steenuil gedacht had: "Wat een snoezig meesje. Dat laat ik maar even met rust." Had hij bij thuiskomst beslist wat uit te leggen gehad aan zijn hongerige kroost. 

TIP: hang een vogelbadje (erg nuttig in deze droge dagen!) bij voorkeur buiten bereik van een steenuil (of sperwer).

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over