Ik zag ooit eens een jonge torenvalk op zijn kop aan een tak hangen, als een vleermuis. Hij was aan het leren op een tak te zitten, maar het wilde nog niet helemaal lukken. Het meest hilarische dat ik ooit zag in de natuur. K3 is ook volop aan het leren, maar zo bont heeft hij het nog niet gemaakt.
Zaterdagavond: Schijnbare rust, maar K3 droomt al van de volgende stap....
Nog veel te leren
En voor uilen en roofvogels valt er nogal wat te leren. Het opsporen en vangen van een prooidier is een complexe taak (heel wat moeilijker dan bijvoorbeeld besjes of zaden eten) en alleen als je het goed genoeg beheerst is er kans op overleving. Even snel iets makkelijks snacken is er voor de kerkuil niet echt bij.
Gelukkig is de hooiberg een vrij veilige omgeving om te leren en te trainen; vergelijkbaar met de grote zolders van schuren waar ook vaak uilenkasten hangen. Ongelukjes mogen hier gewoon gebeuren en hebben niet meteen een ernstige afloop en van ongelukjes leer je nu eenmaal meer dan van in een veilig ‘glazen’ kooitje zitten.
Ja, uiteraard K3 !
K3 ging een kleine 19 uur na K1 als tweede uit de kast en hoewel dit niet helemaal vrijwillig was (hij viel uit de opening na een iets te gretige prooi-overdracht) verbaasde het me niet dat juist hij als tweede ging. K3 was altijd al een stuk energieker en gretiger dan K2 en was bij het ringen dan ook zo’n 10% zwaarder dan dit oudere brusje.
K3 had natuurlijk al even kunnen kijken hoe K1 dat allemaal deed in de hooiberg, maar het is de vraag of nadoen echt een belangrijk onderdeel van het leerproces is. Omdat K1 tijdens de val ook al weer buiten was had K3 in ieder geval wel gelijk gezelschap om even van alle commotie te bekomen.
K3 is ruim 5 dagen jonger dan K1 en dat is in de hooiberg toch wel duidelijk te zien. K1 had meteen al meer beheersing over haar vleugels (verder ontwikkelde spieren en veren) en kon verbazingwekkend soepel terug naar de kast vliegen. Bij K3 is het allemaal wat minder elegant, maar het doorzettingsvermogen maakt veel goed.
Trainen en oefenen
Hoewel in de kast ook al getraind wordt met de vliegspieren, gaat dat erbuiten natuurlijk een stuk beter en K3 vliegt na een dagje rondzwerven al een heel stuk beter. Vooral ook het beklimmen van de hooiberg, geholpen door vleugelslagen lijkt een goede oefening. Als je die verbetering in slechts één dag vergelijkt met hoe wij als mens wekenlang onbeholpen rondwaggelen blijft dat toch fascinerend.
Naast de spierontwikkeling is ook de coördinatie van doorslaggevend belang. Vliegen is moeilijk, maar (veilig) landen is nog een stuk moeilijker en landen in de ingang van de kast is eigenlijk niet te doen in het begin. Je ziet dat zowel K1 en K3 daarom in eerste instantie voor de minder elegante klauter-optie kiezen en zelfs dat valt nog niet mee, zeker als de achterblijvers ook nog van binnenuit de ingang van de kast blokkeren. K1 kan inmiddels wel vliegend de ingang in (zelfs al een keer met prooi), terwijl K3 maandag nog 3 keer naar beneden stortte tijdens een klauterpoging 😂.
K3 is zondag de hele dag buiten de kast geweest en bij zijn omzwervingen deed hij ook iets dat ik nog niet eerder had gezien. Bij één van zijn pogingen om terug op de kast te komen koos hij voor de route over de balken. Daarbij moest hij wel steeds de kruisende sporen passeren en dat kon alleen maar door er op zijn buik onderdoor te kruipen, half flapperend met een vleugel voor het evenwicht. Zag er niet eenvoudig uit en deze route werd dan ook afgekeurd en niet meer gebruikt.
Gezellig samen in de hooiberg
Hoewel M en V even moesten wennen aan die 2 kuikens buiten de kast werden de prooien al snel netjes verdeeld over de twee lokaties. Op de kast ging K3 gewoon door met wat hij in de kast ook al deed; K1 regelmatig te snel af zijn en zo een hele berg restprooien om hem heen verzamelen. Dat kwam zondag overdag trouwens goed uit, want terwijl K1 lekker terug in de kast zat had K3 in ieder geval op de kast geen honger.
Toch zag je dat K3 erg graag terug de kast in wilde en na talloze pogingen ging hij zondagavond onder luid gejuich van de chat en van zijn brusjes terug de kast in en is er die nacht niet meer uit gekomen. De avond erna stond hij echter al weer klaar en kort na K1 ging ook K3 terug de hooiberg in; de wijde wereld is te interessant om maar in die kast rond te blijven hangen.
Een groot deel van deze omzwervingen zijn prachtig in beeld gebracht in de clips ‘Wat een nacht’ en ‘Wat een dag!’.
PS Ik schrijf steeds ‘hij’ als ik het over K3 heb, maar feitelijk weten we het geslacht van dit kuiken nog helemaal niet.
Bijzondere prooi
Maandagnacht werd ook nog een bijzondere prooi aangebracht; een gewone dwergvleermuis. Uit eerder prooi-onderzoek blijkt dat dit slechts sporadisch voorkomt en dat is niet zo vreemd. Een vleermuis in de vlucht vangen is een bijna onmogelijke taak voor een kerkuil en de kans om een vleermuis ergens zittend of hangend aan te treffen is wel heel erg klein. Toch lukt het kennelijk af en toe om er één te verschalken; mogelijk een ziek of verzwakt exemplaar. Voor het gewicht hoef je het ook niet echt te doen; in plaats van deze kleine vleermuis kun je nog beter een spitsmuis pakken.
(boven) K3 valt met prooi en al uit de kast (midden) K3 landt onder toeziend oog van K1 terug op de kast (onder) K3 probeert de alternatieve route naar de kast
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
