Het op 9 mei door Jonathan geplaatste filmpje behoeft geen toelichting! Een meesterlijk schot!
Het lijkt wel of de zomerpolder nu constant in nevelen is gehuld, maar dat is zeker niet het geval.
Een mystiek en artistiek, maar ongewild plaatje van de zeearend webcam.
Opzet?
Het is wellicht een aardige gedachte om het met uitwerpselen ‘beflatsen’ van de webcam als een bewuste actie te zien van de zeearenden. “Hoe zo, jullie allemaal 24 uur per dag meegluren bij alles waar wij als zeearend gezin mee bezig zijn? Dat dacht ik niet, privacy is niet alleen een menselijk privilege!”
Het zullen vooral de weersomstandigheden zijn geweest die dit ‘wazige ongemak’ hebben veroorzaakt. De onstuimige wind uit het zuidoosten stond pal op de webcam. Zeearenden weten instinctief dat het van weinig wijsheid getuigt om tegen de wind in te ‘flatsen’. Zij zullen zichzelf niet willen bevuilen en dus ging het, helaas voor de kijkers, trefzeker richting webcam. Veel van de lezers die zich wel eens bezondigen aan wildplassen, zullen dit doorgaans ook met de wind in de rug doen. Tenminste, dat veronderstel ik dan maar!
Luisteren …
Het mag duidelijk zijn dat er geen glazenwasser de boom in kan. We zullen moeten hopen op een reinigende regenbui en vervolgens een windje uit westelijke richtingen om nieuw ongemak te voorkomen. Gelukkig doet de microfoon het nog prima. Het is de moeite waard om bij weinig wind eens te luisteren wat er zoal aan zangvogels te horen is op het voormalige boerenerf. Met regelmaat kunnen we daar o.a. de vink, winterkoning, merel, grasmus en braamsluiper horen zingen. Soms zijn de wat verderop zingende rietzangers en kleine karekieten te horen én zelfs de “hoempende” roerdomp werd via de webcam opgemerkt!
Verhalen en feiten!
In mijn blog ‘Een goede buur, beter dan een verre vriend'?, heb ik de aalscholvers genoemd als ‘gezellige buren’. Dit zou nog wel kunnen kloppen, maar dan toch meer in de beleving van de zeearend, dan vanuit het perspectief van de aalscholver! Zo kwam mij een verhaal ter ore over een zeearend, die bij voorkeur op aalscholvers ging jagen. En niet zomaar op aalscholvers, nee alleen maar op exemplaren die met een volle krop van hun visgronden terugvlogen naar de broedkolonie! Daarvan werd er eentje gegrepen en open gescheurd om de vis uit de krop op te vreten. De gedode aalscholver bleef daarna liggen en overgelaten aan aaseters zoals een paar zwarte kraaien. Het mag duidelijk zijn dat deze jachttechniek geen schering en inslag is bij zeearenden. Wel is het een feit dat deze aalscholver de zeearend niet als een ‘gezellige’ buurman heeft ervaren!
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
