Terwijl ik hier hoog (en gelukkig droog) op een tak zit te balanceren, wil ik jullie een kaartje sturen om te laten weten dat het goed met mij gaat.
Gedurende ongeveer 56 dagen is het mij een eer geweest om van ei tot vandaag het meest bekeken Bosuil kuiken ooit te zijn geweest. Wat heb ik genoten van jullie. Ik vond het erg grappig om te zien hoe jullie in de chat van het clubhuis over mij aan het praten waren, jullie moesten eens weten! En die bloggers die telkens weer van alles over mij schreven. Zo fijn dat ik mijn eigen dagboek niet bij hoefde te houden!
Met plezier heb ik voor jullie kijkplezier me eens flink uitgesloofd voor de camera. Ik heb natuurlijk expres mezelf van mijn beste kant laten zien. Vaak was dat de achterkant... Ik vond het ook heel bijzonder hoeveel mensen er naar mij keken terwijl ik sliep overdag. Doen jullie dat onderling ook als mensen? Ook mijn dagelijkse workout is niet onopgemerkt gebleven. Ik werd steeds beter in het fladderen. En ik zag op mijn smartphone mezelf ineens op twitter voorbij komen. Hebben jullie thuis ook mijn work-out geprobeerd??
Menige muis en kikker heb ik smakeloos voor jullie in één hap naar binnen zitten schrokken. Ik probeerde dat zo snel mogelijk te doen, zodat jullie niet konden zien wat het was. Volgens mij heb ik dat een paar keer goed gedaan, want zelfs het team kon ook niet altijd precies thuis brengen wat ik te eten kreeg. En wat bedoelen jullie nou met WOM en WAM? Is dat het geluid wat jullie zelf ook maken al jullie je eten naar binnen schrokken? Of eten jullie niet hetzelfde als ik? Het smaakte mij in ieder geval heerlijk en het mooiste van alles is dat aan dat vliegend buffet nog geen eind is gekomen. Mijn ouders hebben mij beloofd dat ze nog even door gaan met eten brengen. Wel zo makkelijk!
Ik vond het ook erg leuk om mezelf steeds op filmpjes terug te zien. Die meneer Emil is wel een hele goeie clipmaker. Die weet precies welke beelden het beste van mij laten zien! Hij moet zo'n gouden beeldje krijgen, dat heeft hij na al die jaren wel verdiend!
Nu ben ik dus buiten. Ik moest wel even wennen, wat hoog!! Maar er zijn hier super veel takken om op te springen. Zo kan ik lekker oefenen met vliegen. Die leuke meneer uit dat huis in mijn tuin komt af en toe door het bos gewandeld. Het was trouwens super fijn dat hij die dikke tak een paar jaar terug onder de kast heeft gehangen. Ik hoorde dat kuikens eerder nog wel eens mis sprongen. Bij mij ging het gelukkig goed.
Vanmiddag zag ik hem ook weer lopen. Hij lijkt wel trots op mij te zijn, gek.. Hij heeft niet 1x muizen naar de kast gebracht. Pa en Ma zeggen dat het wel een hele leuke meneer is. Hij zwaaide vanmiddag zelfs naar mij en begon te lachen. Ik ga proberen me de komende tijd steeds meer te verstoppen, net als Pa en Ma doen. Ik hoop dat ik snel mijn nieuwe veren krijg, die camouflage werkt super goed! Ik probeer ook zo snel mogelijk het bos te verkennen en goed te oefenen, want volgens mij willen Pa en Ma dat ik straks op mezelf ga wonen... Dat zal vast wel goed komen, ik heb super veel tips gehad van jullie in het clubhuis en via de cliptips.
Als ik straks weg ben, nemen Pa en Ma de rest van het jaar rust. Ze zeiden mij dat één nest per jaar wel genoeg is voor een koppel Bosuilen. En dat snap ik wel, ik was ook nogal veeleisend. Helaas had ik geen broertje of zusje, maar daardoor konden Pa en Ma wel alle aandacht op mij focussen. Ik ben dan ook een super groot en gezond kuiken geworden! Wat er met het ei gebeurt, weet die aardige meneer Jan over een tijdje pas. Omdat ik in de buurt ben, wil hij mij niet storen met een enge metalen ladder. Dat vind ik fijn!
Nou, voor nu is het afscheid. Wie weet kan ik over een paar jaar op jullie hoofd poepen als jullie door de Meinweg wandelen! Tot een volgende keer.
Met gevleugelde groet,
Kuuk
----------
Beste mensen, het zit er weer op voor dit jaar. Komend weekend komt mijn collega blogger Renée nog met de seizoensstatistieken zoals jullie inmiddels van haar gewend zijn en medio volgende week zullen de camera's uit gaan. Wellicht vangen we nog een glimp op van Kuuk tot die tijd maar die kans is klein. Jan berichtte ons vanochtend dat Kuuk al flink aan het tak-hoppen was. Hierbij een laatste foto van Kuuk, gemaakt door Jan eerder vandaag.
Iedereen bedankt voor het kijken naar onze prachtige Bosuilen en wie weet tot volgend jaar.
Team Bosuilen: Bedankt weer!
Met gevleugelde groet,
Bart
Foto van het kuiken in de boom. Bron: Foto van Jan.
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
