De baas, dat ben ik!

Ronald van Harxen, STONE | zondag 14 juni 2020 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 772x

Onrust in vogelland

... ik heb wel een bijzondere ontmoeting. Zo ook woensdagavond. Mooi, rustig weer, echt lekker om er even uit te zijn. Bij het territorium aan de Achterweg gekomen, hoor ik een gekraagde roodstaart tikken 'tuk' 'tuk'. Onophoudelijk klinkt ook het zo kenmerkende whiet? whiet? . Alarm, da's duidelijk. Maar waarvoor: een kat? Of een sperwer? Drie tellen later zie ik een steenuil wegvliegen. Hij gaat op de nok van een schuur zitten. Dat was het dus. We horen vaak dat het hele erf in opperste staat van opwinding raakt als de steenuilen tegen de schermering op pad gaan. Mussen, mezen, roodstaarten, merels, allemaal slaan ze alarm. En terecht. Hoewel geen vogeljager als de sperwer, laten ze de kans op een mals vogelboutje beslist niet zomaar voorbijgaan. Alles van merelformaat en kleiner is maar beter op zijn hoede. Onze roodstaartjes hebben dat gesnopen.

whOET?, whHoet?

Ik richt mijn kijker en kijk recht in een paar felgele ogen. Hij kijkt mij aan, vertrouwt het zaakje niet, scheert over me heen en gaat in een eik iets verderop zitten. Met de rug naar me toe. Alsof ik lucht ben. Terwijl ik opnieuw mijn kijker richt, boots ik zijn liedje na. Als door een wesp gestoken draait hij zich om, buigt zich voorover. Zijn ogen worden twee keer zo groot, kijkt mij indringend aan en begint terug te roepen: whOET?, whOETt? Het is 10 juni, half negen 's avonds en nog anderhalf uur voordat het begint te schemeren. Het moet niet gekker worden. Steenuilen roepen toch vooral in maart en april, na het invallen van de schemering?

Triomfantelijk

Opnieuw vliegt hij over me heen om op een rasterpaaltje te gaan zitten. Ik zie het wit op de keel oplichten iedere keer als hij roept. Om nog wat meer indruk te maken verwisselt hij het paaltje voor de nok van het woonhuis. Hij wil imponeren, duidelijk maken wie de baas is. Ook als zijn vermeende concurrent een reus is. Hij roept alsof zijn leven ervan afhangt. Ik ben onder de indruk en besluit hem niet langer uit te dagen, hem de overwinning te gunnen. Terwijl ik mijn weg vervolg, hoor ik hem nog roepen. Het klinkt triomfantelijk. De gekraagde roodstaarten houden zich wijseliijk gedeisd. Met dit mannetje valt niet te spotten.

- 3 + 3 = 3 of 6?

Eigenlijk had ik dit blog hierbij willen laten, maar gisteren troffen we een situatie die ik u niet wil onthouden. In een nestkast in Meddo vonden we een geringd, dood jong zonder kop en ingewanden. Van zijn 3 eveneens nestgenoten geen spoor. Vreemd, want eigenlijk te jong om uit te vliegen. Tijdens het vorige bezoek wel allemaal in betrekkelijk slechte conditie. Te vroeg eruit? Dood? Zeg het maar. Jammer, maar zo gaat het soms.

Bij het wegrijden valt ons oog op de tweede neskast, in de perenboom. Het zou toch niet ...? Toch maar even checken. Warempel: in de kast 3 jongen van vergelijkbare leeftijd. Maar ... ongeringd! Kunnen dus onmogelijk de 3 verdwenen jongen zijn. Enige houdbare conclusie: 2 nesten op één erf, 66 meter uit elkaar. Toen we het veldboek erop na zochten bleek dat we in de eerste kast in februari een ander vrouwtje hadden dan in mei. Voor de hand liggende - maar vooralsnog onbewezen - conclusie: vrouw februari heeft de nestkast in de perenboom betrokken. Of beide dames hun man delen, of dat ze er ieder een hebben, dat moeten we nog uit zien te vissen. Niets menselijks blijkt steenuilen vreemd te zijn, daar komen we meer en meer achter. En ook na 34 jaar leren we nog steeds bij. Meer over dit nest en over andere bijzondere gebeurtenissen afgelopen vrijdag en zaterdag: logboek op steenuilenrondwinterswijk.nl 

Prooien

Nu de steenuilen steeds vaker niet dan wel voor de camera's te zien zijn, is het helaas niet langer mogelijk nauwgezet de prooiaanvoer te volgen. Afgelopen vrijdag is er dan ook een punt achter gezet. 75 dagen onafgebroken prooitellen heeft een schat aan gegevens opgeleverd. Zodra het verslag ervan klaar is, maak ik er hier melding van.

De broer van ...

In het logboek op onze site leuke foto's van de broer van ... Ook het nieuwbakken neefje is gekiekt (u weet wel van het blog De gruwelijke waarheid)

Gemaakt door Koen Kwak, vanuit zijn thuiswerkplek. Waar thuiswerken al niet goed voor is!

Foto in de header: Pauline van Marle 

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over