Capibara

Roos Tol | woensdag 28 februari 2024 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 188x

Voor ons is het soms een spelletje om iets te zien wat er niet echt is. Die wolken zijn “gewoon” verzamelingen waterdruppeltjes bijeen gewaaid in de lucht, om het maar even simpel te zeggen. Onze fantasie maakt daar allerlei spannends van – alsof wolken op zich al niet spannend genoeg zijn.

Fikkie en illusie

Wij kunnen het ons veroorloven om ons te verliezen in fantasie. Als rücksichtslose toppredator op een grassprietje liggen kauwen in de zon is geen probleem. Vrijwel alles wat niet door ons “getemd” is, maakt dat het weg komt als wij ons bewegen.

Maar elke hondenbezitter kent het verschijnsel van de hond die tijdens de avondwandeling plotseling als een dolle tekeergaat tegen – wat even later blijkt – een vuilniszak, een afgebroken muurtje, een malle steen.
Dat doet Fikkie niet omdat het zo lollig is. Fikkie is alert op gevaar. Net als die vogeltjes groot en klein.
Hopelijk was het vals alarm. Dan zal de menselijke fantasie een “besmuikte” uitdrukking op de snuit van Fikkie menen te zien.  
Was het geen vals alarm, dan moet Fikkie in actie komen. Vechten, vluchten, bevriezen.
Fikkie zou die draak van een wolk beslist niet amusant vinden als ie ‘m kon waarnemen.

Wat is het. Wat was het.

Bij de vijver is het een bonte mix van exacte waarnemingen, vermeende waarnemingen en absoluut gedroomde waarnemingen.
Vermeend is bijvoorbeeld het zien van de Capibara – een soort gigantische marmot – in de liggende stronk hout.
Voorgaande jaren was “bij de capibara” een geheide, duidelijke aanwijzing voor een waarneming.

Roept iemand “Flamingo!” dan weet dat je met een lolbroekje te maken hebt.

En daar tussenin zijn de kijkers en ook de vijver-experts enthousiast bezig met het vaststellen van wat er echt was, wat er misschien was, of waar het ook al veel op leek.
Samen komen we daar vrijwel altijd uit!

Blijf dromen en blijf bij de feiten.

Is de natuur niet een prachtig iets

Waar geen fantasie aan te pas kwam, was de Blauwe reiger die heden middag live on camera een bruine kikker ving en duchtig mishandelde voordat ie ‘m opvrat. Dat was echt wel even horror.
We komen hier nog op terug. Maar geloof me, de reiger deed dat niet om te pesten. Misschien was het zekere voor het onzekere. Want reigers kunnen zeer naar worden van een zwangere kikker of pad; de eitjes in die prooi gaan gisten in de reigermaag en dan is het spugen. Gesuggereerd werd dat met het gesmijt met de prooi wordt gehoopt dat de eitjes losgelaten worden.

Blijf dromen, blijf regendruppels tellen en vogels melden.
Fijn dat we allemaal van elkaar steeds weer meer leren!

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over