Blauwe planeet

Roos Tol | zondag 17 juli 2022 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 458x

In dit vredige stukje Veluwezoom waar de zwaarste schermutselingen om het vijverwater tussen de mezen, vinken, merels, lijsters, gekleurde koppies, duiven en ander gevederte en ongevederte doorgaans vlot beslecht zijn – ieder krijgt zijn deel op zijn beurt –

Genetics4good

– is het misschien moeilijk te beseffen dat waterschaarste een van de ernstigste problemen van onze blauwe planeet zal zijn.

Zoet water. Al decennia een groeiende bron van conflicten en oorlogen wereldwijd. Planeet Aarde bestaat voor 71% uit water. 2,5% van dat water is zoet water. Een deel daarvan zit “vast” in gletsjers, ijskappen, in de bodem of in de lucht.

De wereldbevolking blijft almaar toenemen, het aantal conflicten om drinkwater eveneens.

Blue Marble

Conflict- en oorlogsgebieden waar drinkwater een rol speelt zijn onder meer Latijns- Amerika, het Midden-Oosten, Afrika, Australië en Zuidoost-Azië. Miljoenen mensen zijn van het platteland verdreven naar de steden of op de vlucht.
Duizenden dammen en stuwmeren die gepland zijn of al gebouwd werden, zorgen voor nog meer strijd. Waar op de ene plaats een reusachtige dam wordt gebouwd, of water uit de bodem wordt gewrongen, vallen elders meren droog en wordt land onleefbaar.

En dan benoem ik enkel nog het leed voor de mensheid. Die zelf “zorg” draagt voor vervuiling en die niet wil délen. Die al die monden moet voeden en daarom voor industrie en landbouw 80% van het beschikbare zoetwater gebruikt.

Onze prachtige blauwe planeet, onze “Blue Marble”, die astronauten ten diepste ontroerd wanneer ze haar vanuit de ruimte waarnemen; onze vooralsnog unieke wereld waarin alles met alles samenhangt, zij verdient al onze zorg, niet de uitputting die wij haar aandoen.

En daarmee alles wat leeft. Want de mens leeft niet alléén en is óók afhankelijk van al die andere levende wezens en al die in elkaar grijpende systemen.

Bewust zijn

Nee, wij hier leven niet langs de Nijl, de Jordaan, Tigris, Eufraat; niet in Afghanistan of Syrië; het duurt nog wel even voordat de Noordzee een meter hoger is gekomen en ach, tegen die tijd hebben we vast wel weer een oplossing gevonden.

Maar wat ik vragen wil, hier aan de waterkant, is ook bewustzijn dat niet alles zo vanzelfsprekend is als het voor ons vaak lijkt. Als de waterspiegel in de vijver daalt, dan komt de eigenaar en die vult het water bij.
Die luxe hebben we.
We hebben ook de luxe dat wij op kunnen letten met hoe we met ons water omgaan, hoe we het verzamelen en gebruiken voor alledaagse dingen.
Als er geen water ís, dan heb je die keuze niet.

NB Ik heb voor dit blogje gezocht op o.a. trefwoorden waterschaarste, gevolgen zoetwatertekort, stuwmeren, dammen, droogte, burgeroorlog en vluchtelingenstromen. Ik ben er enorm van geschrokken en ik wil hier niet de prediker uithangen, maar ik denk wel dat het goed is als we ons bewust zijn van wat er speelt.
Als u dat allang wist, dan dank ik u dat u niet op zaterdagochtend de auto schoonwast met stromend water uit de tuinslang… bijvoorbeeld. ;o)