Aardige jongens

Roos Tol | vrijdag 5 juli 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 973x

“Jongens waren we. Maar aardige jongens. Al zeg ik het zelf.” … Op de een of andere manier doen ze me altijd aan de Titaantjes denken. Al valt op dat “aardige” wel wat aan te vullen: straatschoffies, herrieschoppers, brutale vlegels. Ja… dat is ook juist wat ik zo aardig aan ze vindt…

Ik heb het natuurlijk over huismussen. Er zijn geen tuinvogels waarbij ik zó sterk een “he, gezellig!” gevoel krijg – vooruit dan, misschien bij de familie mees in het uitvliegseizoen. Maar huismussen…
Schuw zijn ze niet. En dom ook niet. Nieuwsgierig wel. Ze weten precies waar er iets te halen valt. Voer, water, een zandbad. Ze komen en gaan in zwermen; zó zie je er géén, zo zitten er tien of meer. Het zijn echte groepsvogels.

Er als de kippen bij

Niet dat het de hele tijd pais en vree is tussen die vlerkjes. Het kan er onderling best op los gaan. Maar nooit tot bloedens toe. Wat schermutselingen, beetje de macho uithangen of de bitchy mom. Toch blijft het één groep, die alles samendoet en elkaar waarschuwt. Voor gevaar en ook voor eten.
Als ik naar buiten kom met nieuw vogelvoer, hoor ik gegarandeerd vanuit de haag een harde ‘tsjiep’. Even later komt dan de hele zwerm aanwaaien!
Ga ik de kippen voeren, hetzelfde verhaal. Soms zitten de mussen eerder bij het kippenvoer dan de kippen zelf. Ze jatten zonder blikken of blozen het voer onder de kippen vandaan. Die vinden het best; er is genoeg.

Cultuurvolger

De huismus staat al jaren op de Rode lijst. Dat komt niet alleen doordat mensen geen broodkruimels meer buiten gooien. Al eten ze die graag, net als insecten, zaden, granen, fruit en wat-verder-ter-tafel-komt (ook afval van menseneten, wat niet altijd even gezond voor ze is). Als zo vaak is het een combinatie van factoren: minder insecten, steriele omgevingen, andere manieren van akkerbouw, strakke stenen tuinen, ontbreken van nestgelegenheid. Cultuurvolger als de mus is, maakt en breekt onze omgeving de populatie.
Het ontbreken van mussen in onze steden zegt ook iets over onszelf.
Gelukkig kunnen we deze aardige jongens (en meisjes) volop helpen.
En daarna helpen ze zichzelf wel weer. Gezellig!