Het was even schrikken toen ik dit weekend inschakelde bij de kerkuilen. De kast is helemaal leeg! Of wacht… Zie ik nu toch een witte donspluk onderin beeld bewegen?
Allemaal aan het loket
Verstoppertje
We zijn weer een nieuwe fase ingegaan. De kuikens hebben de voorkamer van de kast ontdekt en zijn daar nu niet meer weg te slaan. Logisch ook wel, aangezien het eten dáár binnenkomt. Als je helemaal vooraan het loket staat heb je de grootste kans om de eerste muizen van de avond te bemachtigen. Het leidt voor ons als kijkers helaas wel tot iets minder zicht op wat er gebeurt, en voor de onderzoekers die elke avond de prooien bijhouden tot enige verwarring.
Uuh, ik volg het even niet meer
Toen iedereen overzichtelijk in de achterkamer zat, was het nog best goed bij te houden. ‘Ah, om 23:03 komt man kerkuil met een woelmuis en K2 eet hem op!’ Sterker nog, ik durf wel te stellen dat we de calorie-inname van elk individueel kuiken beter bijhielden dan zie van onszelf. De nachten verlopen inmiddels echter wat chaotischer. De kijkers en onderzoekers zitten er helemaal klaar voor, en dan… Luid gekrijs, een witte waas van rondvliegend dons en happende snavels en met een beetje geluk zie je nog net een muizenstaart ergens verdwijnen terwijl de ouder allang weer weg is. De voorheen zo overzichtelijke meldingen veranderen naar ietswat cryptische teksten als: ‘om 23:25 geeft een uil een muis aan een kuiken’. De uiltjes maken het ons niet makkelijk.
De enige constante
Ook overdag verschansen de kuikens zich in de voorkamer en als ze net even allemaal een beetje plat liggen, lijkt de kast ineens helemaal leeg. Vrouw kerkuil is het gebedel en gehap naar haar staart inmiddels zat en heeft ook een wat rustigere plek opgezocht. Ze verstopt zich soms achter de kast (zie deze clip) of op een andere plek uit beeld. En zo kan het zomaar zijn dat als je overdag inschakelt, je alleen nog duttende man kerkuil bovenop de kast ziet. Dé constante in dit chaotische gezin.
Een einde aan de donsverduisteringen?
Hoe nu verder? Zijn we de rest van de tijd veroordeeld tot wazige witte suikerspinnen in een grotendeels lege kast? De ervaring leert gelukkig dat de kuikens naarmate ze ouder worden een stuk bewegelijker gaan worden. De gehele kast zal hun speelterrein worden waarin ze kunnen rondspringen en flapperen. Ik verwacht dus zeker dat de kuikens binnenkort weer wat vaker onder hun hoekje vandaan zullen kruipen. En wanneer de veerontwikkeling verder op gang komt, zal er ook aan de donsverduisteringen een einde komen.
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
