Donsexplosie, watten-anarchie, witte saboteurs en eerder deze week kwam ook de suikerspinnenclub voorbij, allemaal namen waar je je heel goed iets bij voor kunt stellen als je als nietsvermoedend kijker
per ongeluk bij de binnencamera van de kerkuilen terecht komt.
Hier kun je er tenminste nog 5 (of 6?) herkennen; meestal moet je het doen met een schreeuwende bak wattebollen zonder voor- of achterkant.
Wat is de suikerspinnenclub ?
Dat is een club van puberende donsballen, die denken dat de hele kast van hen is, die maling hebben aan de zwaarverdiende dagrust van vader en moeder en die geen enkele boodschap hebben aan het feit dat wij ook graag af en toe even in de kast willen kijken.
Voorgaande jaren waren het er een stuk minder waardoor je af en toe nog tussen 2 donsvlekken door kon gluren, maar het is nu vrij kansloos geworden.
Dit hok is van ons !
M hield het een tijdje geleden al voor gezien en zocht zijn heil overdag op de kast in plaats van erin. V heeft het daarna nog een paar dagen volgehouden, maar het is gewoon niet te doen. De jongen lopen af en toe te stuiteren van de energie, wat op zich natuurlijk een heel positief teken is, maar beide ouders moeten wel voldoende rusten om de volgende nacht weer een topprestatie neer te kunnen zetten. En dat is op dit moment in de kast echt niet meer te doen.
Een grappige verandering heeft nog wel een paar dagen wat rust gebracht. De kuikens hebben de achterkamer zo goed als verlaten en zitten met zijn allen op elkaar gepropt in de voorkamer. En daarom zag je V af en toe nog relatief rustig helemaal achterin de achterkamer zitten dutten, maar echt lang duurde dat eigenlijk nooit.
Veel verandering op komst
Als dit blog verschijnt (op 9 juni) is K6 bijna 30 dagen oud en K1 ruim 40 dagen. Op de tekening bovenaan dit blog zie je al dat dit een periode wordt van grote verandering in het uiterlijk. Bij alle kuikens is inmiddels de gezichtsspiegel al duidelijk herkenbaar, maar vooral bij de jongsten zijn de veren nog nauwelijks te zien.
Toch heeft de oplettende kijker de ontwikkeling van de veren al wel kunnen volgen. Je ziet de kuikens regelmatig de vleugels strekken boven hun lichaam en op dat moment kun je altijd wel een deel van de onderzijde van de vleugel goed zien. Aan die onderzijde is de ontwikkelingen van de veren vaak het best te zien. Op de foto’s onderaan dit blog zie je daar mooie voorbeelden van.
Veren groeien niet zomaar opeens tevoorschijn. Het eerste wat zichtbaar wordt van een nieuwe veer is een zogenaamde bloedspoel. Dit is een hol buisje waar de veer al opgevouwen in zit. Naarmate de jongen ouder worden brokkelt er steeds meer van dat buisje af en daar waar de veer de ruimte krijgt vouwt hij zich al uit tot de vorm waarin we volgroeide veren kennen. Op de foto’s zie je goed hoe in slechts 4 dagen tijd al een flink stuk veer tevoorschijn is gekomen. Dat gaat natuurlijk zo verder totdat de hele veer uit de bloedspoel is. Terwijl de veer zo steeds verder tevoorschijn komt wordt hij ook steeds zichtbaarder aan de bovenkant van de vleugel. In het begin zitten er vaak nog wel wat plukken dons voor, maar dat zal ook steeds meer gaan verdwijnen.
Mooiste uil van Nederland ?
De grote metamorfose (moeilijk woord voor verandering van uiterlijk) is gestart en deze kuikens zijn hard op weg om een van de mooiste uilen van Nederland te gaan worden. Nou, nou is dat niet een beetje overdreven ? Kijk nog maar eens goed op de onderste foto dan waar de trotse vader toekijkt hoe zijn jongen de kast onveilig maken. Dat is toch niet normaal zo mooi als die is…..OK, OK, andere uilen zijn ook erg mooi, maar deze toch nog net wat mooier.
(boven en midden) de ontwikkeling van de veren is goed te zien in deze periode (onder) zo zijn ze nu 😍 en zo moeten ze straks worden....😍😍
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
