We lijken nu in een soort zen fase beland te zijn; rustig broeden, af en toe nog een eitje erbij. Maar niets is minder waar ! Terwijl het uiterlijk zo rustig lijkt, begint er inmiddels in al die eitjes een hele hoop nieuw leven te ontstaan.
Van dooier tot kuiken (bron onbekend)
Eitje 5 op komst
Als ik dit blog zit te schrijven, is het al weer even geleden dat eitje 4 gelegd werd. Aan het aantal paringen te zien gaat dat ook niet het laatste eitje zijn en ook de aanvoer van prooien zijn voor V niet echt een reden om er maar eens mee op te houden voor dit seizoen.
De tussenpoze tussen E1 en E2, E2 en E3 en E3 en E4 is dit jaar verrassend constant. En als we er van uit gaan dat dat tussen E4 en E5 weer zo is dan ligt E5 vrijdagochtend tussen 5:00 en 6:00 in de mand. Dat is net voor het verschijnen van dit blog, maar als je het niet erg vindt kom ik dan niet mijn bed uit om dit blog nog aan te passen. 😴💤
Ondertussen in E1, E2, E3 en E4
Ja, daar staat de tijd ook niet echt stil. Vrijdagochtend is het al weer bijna 9 dagen geleden dat we E1 voor het eerst zagen en al ruim zesenhalve dag sinds E2 verwelkomd werd. Als alles goed gaat, zijn in die eitjes inmiddels al grote veranderingen waar te nemen. Ik heb de foto’s van de ontwikkeling in een kippenei nog maar eens aan dit blog toegevoegd. Ik blijf het echt prachtig vinden om te zien hoe zo’n gele blub heel langzaam verandert in een compleet kuikentje.
Onrust in de nacht.
Maar er gebeurt nog meer in en om de kast. Dinsdag 4 april net na middernacht werd V opeens erg onrustig in de kast. Ze was duidelijk gealarmeerd door iets wat in of bij de hooiberg speelde, maar helaas konden we daar op beeld en geluid zelf niets van terug vinden.
Ze verliet, zonder paniek maar wel heel resoluut, de kast en hooiberg en keerde pas na 25 minuten terug in de hooiberg. Daar is ze nog 13 minuten op de zitstok blijven zitten totdat ze ervan overtuigd was dat de dreiging echt niet meer aanwezig was en daarna is ze de kast weer ingegaan en meteen op de eitjes gaan zitten.
Wat het geweest is zullen we waarschijnlijk nooit weten. Misschien was het wel gewoon het geritsel van die wel erg grote rat. Gelukkig kunnen de eitjes wel tegen een stootje, ook als de verwarming een tijdje uitvalt.
Bijzondere vangst !
M had ook nog een mooie verrassing voor de zoogdierliefhebbers onder ons. Spitsmuizen staan natuurlijk regelmatig op het menu hier, maar dat zijn meestal bosspitsmuizen. Afgelopen woensdag kwam M opeens thuis met een wel erg grote spitsmuis en de kenners herkende daar meteen de zeldzame waterspitsmuis in (zie ook de foto bovenaan dit blog).
Deze spitmuis is met zijn 9-26 gram bijna 2x zo groot als de bosspitsmuizen die hier worden binnengebracht en eigenlijk net zo groot als de gemiddelde WAM/WOM. Dus een mooie maaltijd voor V en door er af en toe eentje te vangen zorgt M er ook voor dat ze lekker zeldzaam blijven…. 😉. Maar zo af en toe is vaak genoeg hè M ! Maak er maar geen gewoonte van….
Reuzenrat ?
En tot slot was er ook nog even discussie of die grote rat misschien een interessante prooi voor onze kerkuilen zou zijn. Nou weegt een volwassen bruine rat zo’n 300-600 gr !!. De ervaren kijkers weten wel dat een volwassen mannetje kerkuil ca. 315 gram en een volwassen vrouwtje ca. 340 gram weegt. Tja, dan kost het niet veel moeite om je voor te stellen dat zo’n volwassen rat een beetje te hoog gegrepen is. De kans dat ze zo’n rat gedood krijgen zonder zelf gewond te raken is al niet erg groot, maar zelfs als dat al lukt dan moet je met zoveel extra bagage nog de lucht in zien te komen en dat gaat echt niet lukken. Halfwas ratten van 100-150 gram zijn prachtige prooien, maar dit soort reuzenratten (schrijf je reuzenrad niet met een d eigenlijk ?) moesten ze maar lekker laten lopen.
Flinke prooien in en om de hooiberg, maar deze zijn echt wel een maatje te groot voor onze kerkuilen.
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
