Mastelaarke

Roos Tol | zondag 12 juni 2022 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 369x

“Hij drukte zijn kuif” maar ’t was ‘m echt: een kuifmees bezocht de vijver; de eerste in alle drie de vijver seizoenen. Mogelijk was het nog een jonkie. Die zwermen nu uit op zoek naar eigen gebied en hebben nog niet zo’n prachtkuif als pa en ma.

Maar wel dat leuke koppie en de zwarte kraag. Eigenlijk alles aan de kuifmees maakt je blij. Niet alleen de zwart-met-witte kuif. Het hele koppie is gewoon geinig. Net zoals je van kwikstaartjes vrolijk wordt.

Vervrolijking en verlevendiging

Het blijft een klassieker, Nozeman en Sepp, en ik citeer hen graag. Over de familie der “Meezen”, in dit geval de kuifmees, schreven zij “Dit geslacht, dat zo rijkelijk bijdraagt tot vervrolijking en verlevendiging der Natuur”…

Van de kuifmees (Lophophanes cristatus) weten we dat deze voorkomt in naaldbossen. Een naaldbosgebied in een loofbos mág, maar naaldbos is echt het belangrijkste. Het nest is een holte in een (vermolmde) boom, wat ze zelf desgewenst uithakt; gevoerd met droge plantenvezels, mos, haartjes, veertjes en pluisjes.

Tussen eind april en half juni komen er zeven tot tien jonge kuifmeesjes de wijde wereld in. Als ze het halen: zwarte en grote bonte specht en eekhoorn zijn dol op de kuifmees -eieren, - jongen- en zelfs -broedende vrouwtjes.

Op het menu

Gelukkig staan ze niet alleen op andervogels menu, ze hebben zelf ook een menu en dat bestaat vooral uit insecten en spinnen. Maar buiten broedtijd gaan ze ook graag voor zaden van sparren en bijvoorbeeld jeneverbessen.

Zijn streek-bijnamen, veelal met "mast" erin, hebben allen te maken met zijn habitat: het dennenbos ofwel mastbos. Vandaar ook "Mastelaarke",

Echt een vogel dus van de hoge en droge zandgronden. Zoals hier op de Veluwe. Maar dat-ie zich dan laat zien in een tuinvijver… dat is nog steeds heel bijzonder!