Wie zijn eigenlijk de hoofdrolspelers van dit jaar ? Omdat er dit jaar een nieuwe locatie met andere uilen is, hoogste tijd om onze kerkuilen eens wat beter voor te stellen.
Eén van de hoofdrolspelers uit 2017 (foto: Mark Hessels)
DE HOOFDROLSPELERS
In het vorige blog hebben jullie een beetje kennis gemaakt met de locatie, maar nu wordt het hoog tijd om de echte hoofdrolspelers eens wat beter te leren kennen.
De nestkast is eind 2016 opgehangen in de hooiberg, die toen pas net af was. De mensen van de kerkuilenwerkgroep zeiden nog: “Nou dit is zo’n goede locatie, daar zit binnen 1-2 jaar echt wel een paartje”. Binnen twee dagen was de kast al bezet; hoezo fanatiek op huizenjacht….
In de drie jaar daarna is er ieder jaar een legsel geweest met wisselend succes. Er zijn achtereenvolgens 5, 3 en 6 jongen geringd, maar hoeveel jongen er echt succesvol zijn uitgevlogen is niet helemaal zeker. Van de jongen uit 2018 heb ik binnen een paar maanden twee jongen teruggevonden die het niet gered hebben, dus dat was wel echt een mager jaar.
Vorig jaar ging het, zoals op veel plekken in Nederland, een heel stuk beter. De 6 jongen die geringd zijn zijn allemaal groot geworden en in goede conditie uitgevlogen.
WAT WETEN WE EIGENLIJK PRECIES VAN HEN ?
Als ik het heb over “onze uilen”, moet ik eigenlijk wat preciezer zijn. Kerkuilen zijn namelijk uiterlijk niet erg makkelijk uit elkaar te houden en zijn daarnaast ook een stuk minder honkvast dan bijvoorbeeld steenuilen. Terwijl steenuilen een erf echt claimen en eigenlijk liever niet meer verlaten verdeelt de kerkuil zijn aandacht meestal over een aantal geschikte plekken in de omgeving. Het territorium van de kerkuil is dan ook een stuk groter.
Hetzelfde gebeurt ook met de nestkast. Als de jongen eenmaal zijn uitgevlogen zien we beide ouders nog maar heel af en toe terug bij de kast. Soms zit er eentje weer eens een dagje in, maar veel vaker zien we ze dagen achter elkaar niet. Soms komen ze ’s nachts alleen maar even langs om te zien of er nog wat eetbaars rond de hooiberg scharrelt. Zelfs bij storm en regen is de kast of de hooiberg niet hun vaste schuilplaats.
Dus zijn het eigenlijk wel “onze uilen” of is er misschien een nieuw mannetje of vrouwtje of misschien zelfs een heel nieuw stelletje. Dat weten we pas echt zeker als we bij het ringen van de jongen toevallig ook de ouders in de kast te pakken krijgen en er een ring is die we af kunnen lezen. Van de vrouw van vorig jaar hebben we nu het ringnummer; het mannetje is nog steeds onbekend.
WANNEER WORDEN HET DAN TOCH WEER “ONZE UILEN” ?
Rond januari wordt het ieder jaar weer spannend. De uilen beginnen heel langzaam weer meer interesse voor de kast te krijgen en het mannetje (?) brengt ’s nachts regelmatig wat uurtjes in de hooiberg door om langzaam weer te wennen. Het vrouwtje (?) komt maar heel af en toe even voorbij en pas vanaf het moment dat ze allebei weer regelmatig samen in de hooiberg zitten begint het serieus te worden. In die periode gieren de zenuwen door mijn lijf; “zouden ze weer voor onze plek kiezen of hebben ze toch iets beters als nest gevonden en komen ze hier alleen maar af en toe om te jagen ?…”.
HET ZIET ER GOED UIT VOOR DIT JAAR !
Het mannetje (?) is sinds begin februari iedere nacht meerdere keren in de hooiberg en zit soms al een paar uur in de nestkast. Hij heeft ook al een paar keer overdag in de nestkast gezeten. Het lijkt er op dat hij zijn keuze heeft gemaakt.
Het vrouwtje (?) is nog veel grilliger in gedrag en is soms nog dagen uit beeld, maar sinds half februari brengt toch ook zij steeds vaker wat tijd door in de hooiberg en als hij er dan ook is gaan ze steeds wat dichter bij elkaar zitten. De liefde hangt in de lucht, maar ze moeten nog duidelijk wennen aan het idee om weer zo dicht bij elkaar te zijn.
Het lijkt wel of ze op jullie gewacht hebben dit jaar. Toen op 1 maart de camera’s live gingen zat het mannetje(?) prompt de hele dag in de kast. Dus dat leek misschien heel gewoon voor jullie maar het was pas de 2e keer dit jaar! En in de afgelopen dagen zijn de knuffelscenes al niet eens meer bij te houden; de hormonen gieren door de hooiberg. Dat je dan je hoofd er wel bij moet houden blijkt wel uit het filmpje hieronder….
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
