Zangvogels, daar houdt de sperwer van

Toen wij het huis in Friesland kochten werden wij ook de eigenaar van een coniferenhaag van ruim 7 meter hoog en wel 4 meter breed. De tuin was volledig aan het oog onttrokken voor de buitenwereld. Nu ben ik zelf niet zo van de coniferen. De voornaamste reden is dat ze weinig ecologische waarde hebben. Daarom is deze haag dan ook versnipperd en afgevoerd en ligt nu ergens in een tuin als compost.

Toen de haag eenmaal weg was ontstond er een open verbinding met het weiland achter het huis. Aangrenzend aan dit weiland ligt een bosgebied. In dit bosgebied woont de sperwer, die vanuit het bos een prachtig uitzicht kreeg op onze tuin. Een tuin waar de vogels vooral in de winter worden bijgevoerd. En zangvogels, daar houdt de sperwer van. Al snel had hij de weg naar dat lekkers gevonden.

Hoe je het ook wendt of keert, indirect voer je sperwers als je aan wintervoedering doet in je tuin. Het is een eeuwenoud begrip, in de natuur gaat het om eten of gegeten worden. En dat is normaal, ook de sperwer heeft zijn rol te vervullen. Maar, om de sperwer niet helemaal vrij spel te geven, hebben we wat hoge stuiken en een grote hulst laten staan en de coniferenhaag zo snel mogelijk vervangen voor een meidoornhaag.

De meidoornhaag is inmiddels na zes jaar een veilige vesting voor tuinvogels geworden. De sperwer laat het wel uit zijn hoofd om daar met een vaartje van 80 km per uur doorheen te racen. Want die stekels van de meidoorn, daar kom je niet zonder veerscheuren vanaf.

Nee wil je in onze tuin een vogeltje verschalken moet je als sperwer met een andere tactiek op de proppen komen. Dus die meidoornhaag benader je heel voorzichtig. Eenmaal in de haag sluip je sluw tussen de takken door om zo de musjes of de meesjes uit hun veilige haven te jagen. Want zijn ze op de wieken, dan nemen je kansen aanzienlijk toe om die vliegende lekkernijen te pakken te krijgen.

Maar zelfs als sperwer is de race nog niet automatisch gewonnen als je prooien in de lucht zijn, omdat die mussen inmiddels ook wel weten uit wat voor hout je bent gesneden. Door schade en schande wijs geworden vliegen ze nu recht op die enorme hulst af: stekelig en de hele winter groen.

Het kat en mus spel is begonnen, wie het gaat winnen valt niet te voorspellen. Het gebeurt maar al te vaak dat de sperwer zonder prooi teleurgesteld afdruipt. Natuurlijk is de sperwer van harte welkom in onze tuin om zijn buikje rond te eten, maar het moet wel een eerlijke strijd zijn. Houd het ook in uw tuin eerlijk, en zet voersilo’s dichtbij beplanting zodat vogels bij gevaar kunnen wegvluchten.