Eén ei is geen ei.

Martin Vink, Vogelwerkgroep Gemert | zondag 15 april 2018 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 880x

Zondag 8 april

Ze experimenteert eerst met de ‘s nachts zijdelings tegen je ei aan zitten’-methode. Toegegeven het ziet er best gezellig uit zo naast elkaar, maar effectief ho maar, lijkt ons. Dan wordt de ‘hang een beetje halfzittend boven je ei’-methode beproefd. Dat gaat ook niet werken, weten we zeker. M doet verwoede pogingen om NV te overtuigen dat de aloude manier, waarop zijn grootmoeder het ook al deed, echt het beste werkt. Gewoon je lijf al schuddelend om het eitje draperen. Het heeft geen effect op haar, ze wil niet. Ze wil nu ook geen tweede eitje leggen en eigenlijk wil ze ook niet echt meer haar best doen om te proberen nog een eitje te bevruchten. Met slechts vier paringen vandaag, zien we het zwerk al drijven. Een beetje jaloers kijken we naar andere nesten, vier witdonzige kuukjes in het ene kuiltje, vier roodbruine eitjes in het andere kuiltje en in Brussel zelfs vijf eitjes in een en hetzelfde kuiltje. Ons nare onderbuikgevoel lachen we van ons af in een hilarisch ei-festijn in de avondchat. NV zit nog lang in de antenne en denkt: bekijken jullie het maar!

Maandag 9 april

Werd er gister nog vier keer een paring waargenomen, vandaag weer eentje minder. VWG vroeg zich een paar dagen geleden al in een mooi blog af, of het seizoen voor de slechtvalken van De Mortel als een verloren seizoen moet worden beschouwd. We worden een beetje voorbereid op wat we zelf, als we eerlijk zijn, ook al vrezen, maar nog niet willen toegeven. Zolang een vraagteken geen uitroepteken is, kan er nog van alles gebeuren. Het is immers De Mortel! Ze slaapt immers nog in de kast, ze kuilt af en toe een beetje en M vertroetelt het eitje. Het is eindelijk een beetje rustig rond de toren, zo komen die hormonen van NV echt wel weer op peil. ’s Middags zijn er ineens weer drie valken in de lucht. Das teveul, verzuchten we. Gelukkig vormt de extra valk geen echte bedreiging. Het is een juveniel mannetje, die brutaal op de dakrand gaat zitten en zich voordoet als heerser van de toren. M laat hem even later zien wie de werkelijke heerser hier is en doet de jongen vriendelijk doch beslist uitgeleide: opzouten, joch! NV is een tijdje in geen velden of wegen te bekennen en als ze laat in de avond thuiskomt legt M haar nog eens uit wat de bedoeling is met dat eitje in die kuil. Ze hoort het bijna gelaten aan, stapt de kast in en gaat slapen. Ja, hij hoeft niet voortdurend te knokken, hij heeft makkelijk praten.

Dinsdag 10 april

Ze slaapt staande met eerst het eitje tegen haar buik. Later neemt ze weer wat meer afstand van het eitje. Een nacht vol poetsonderbrekingen volgt. ’s Morgens om zes uur laat ze haar sirene weer horen, teken voor M om in actie te komen. Hij serveert het ontbijt op het rooster. NV mantelt het eitje voor hem af, wat is dat nu? Moeten we dit nu zien als teken dat ze toch binding heeft met het eitje? Het blijft een vraag, ze gaat er snel met het ontbijt vandoor. Hevig krijsend plukt ze de veren van het prooitje, ze dwarrelen van de dakrand naar beneden. Een paring volgt, hoort bij het ochtendritueel, weten we inmiddels. Daarna verdwijnen ze beide uit beeld, tot ver in de middag NV al etend op het dak wordt gesignaleerd. M neemt de zorg voor hun ei ter hand, want NV vertikt het vooralsnog. Als ze ’s avonds in de kast komt, doet ze ons nog even verstelt staan. Zien we werkelijk vorderingen, of fopt ze ons? Naast dat opvalt dat het geel van haar poten, snavel en oogranden prachtig felgeel is, lijkt ze aan het huishouden te slaan. Ze inspecteert alle hoeken van de kast, ze verplaatst steentjes … ze kuilt … en ze zijgt neder óp het ei! Ze zit zomaar op het ei! Op oma’s wijze, volgens grootmoeders recept, zit ze gewoon op dat ene ei. Zou ze nu dan toch gaan broeden? Nah, toch maar niet, na een paar uur staat ze op, gaat met haar rug naar het eitje zitten en gaat slapen.

Woensdag 11 april

Van dat slapen kwam eerst niet veel. Donder en bliksem geselden De Mortel en er viel zoveel regen dat het zwembad op het dakterras in één keer gebruiksklaar was. Een onrustige nacht dus, naast het eitje. M besluit ’s ochtends het ei bij de horens te vatten, er moet nu gebroed worden, het is nu of nooit. Een paar uur lang zit hij op het ei, dan vertrekt hij plotseling, blijkbaar toch van mening veranderd. Er wordt een paring gehoord op de achtergrond en hij brengt NV een prooitje en later nog een prooitje. Hij denkt ook: happy wife, happy life! NV komt nog een keer de kast in die morgen, maar op het eitje gaat ze niet. Met hernieuwde inspiratie blijft M ‘s middags drie uren achter elkaar op het ei zitten en keert het af en toe als een volleerde aanstaande vader. NV zit op de dakrand en poetst en eet. Tot ze weer hevig begint te gillen, M roept wat terug vanuit de kast, maar ze krijgt haar zin. Weer een paring en een prooitje, maar het is nog maar de derde paring van vandaag. Om toch een nestje vol eitjes te krijgen, moet er veel en veel vaker gepaard worden, weten we. Daar komt het vandaag niet van. NV slaapt deze keer met het eitje achter haar staart, ze kijkt er nog eens naar en valt in slaap.

Donderdag 12 april

Resignation and a touch of hope, niet de naam van een nieuw damesgeurtje, maar het gevoel dat ons de laatste dagen bekruipt bij het volgen van de perikelen rond NV en M. Gelatenheid en een vleugje hoop, mooi gezegd Falco. Alles gaat z’n gangetje, er is rust, al een paar dagen zelfs, maar nog steeds zie je op cam 1 alleen dat ene eitje. M doet z’n best, NV doet haar ding, you love her or you hate her for it, maar dat is niet broeden op dit moment. Daar kunnen we met de beste wil van de wereld niets aan veranderen. Wij zijn dan misschien geobsedeerd door dat eitje, NV is dat zeker niet. Eerst rust en dan pas een gezin, eitje meer of minder doet er voor haar niet toe in oorlogstijd. Eten, paren, poetsen en zorgen dat de toren van haar blijft zijn de speerpunten van haar programma. Het dringt ook tot M door dat hij met een kansloze missie bezig is, waardoor het ei steeds vaker en langer alleen komt te liggen. In de chat vragen enkelen zich af of dat eitje niet weggehaald kan worden. Dat zal VWG nu nog niet doen, dat zou wellicht de ultieme verstoring van het seizoen zijn. Destijds heeft Pa, de vorige Mortelman, ook eens tot ver in het seizoen op eitjes gezeten die niet uitkwamen. Die eitjes zijn ook pas veel later weggehaald, bij het schoonmaken van de kast. Als rechtgeaarde Mortelanen houden we toch hoop dat het nog goed komt. Het is pas april weet je.

Vrijdag de dertiende

De datum doet vandaag eer aan. We hebben een heerlijke lentedag, vol rust, pais en vree, filosofische uitstapjes over antropomorfismen en hoopvolle gedachten. Al diverse berichten bewijzen dat er best nog een nest vol kuuks kan komen op De Mortel. Het is vaker gebeurd dat de slechtvalkenvrouw alsnog aan de leg ging na een voorseizoen vol verstoring. Kuuks die in juni pas uit het ei komen, we weten dat het meer uitzonderingen zijn dan regel, maar voor ons zijn die berichten belangrijke strohalmen waaraan we ons vastgrijpen. Ha, dat vraagteken in de blog van Martin is echt nog geen uitroepteken geworden. Het kan nog best! Die hoop en overtuiging krijgt een gevoelige knauw als in de namiddag er weer veel te veel valken rond de toren cirkelen. Is die juvieman van eerder deze week weer terug, dat is M toch die daar knokt? We nemen het allemaal niet zo serieus. Ja mooie vliegshow hoor, maar verder wat spielerei. De aanvallen worden echter heftiger, en het is niet M maar NV die het weer telkens moet ontgelden. De scheervluchten langs het rooster, de tikken die NV op het rooster en later op het dak uitgedeeld krijgt, verraden een meer ervaren valkenvrouw in de aanval. Speuren naar ringen, wie is daar in de aanval. De chaos gaat door tot de nacht valt, waar blijft NV? Pas tegen tienen, als het al helemaal pikkedonker is, landt een valk op de ring naast het rooster. Vanaf het rooster koekeloert ze de kast in, is het veilig? We checken geen ringen, wel O-benen, NV is thuis. ‘Gelukkig’ verzuchten we, we houden stiekem toch al van d’r.

Zaterdag 14 april

Na die dag van gister, met recht vrijdag de dertiende, vragen we ons af hoe het vandaag zal verlopen. Met iedere aanval op NV vervliegt er iets van onze hoop op een seizoen vol kuuks. We discussiëren steeds meer: volgens de een is het duidelijk, er zijn veel te veel valken. De ander vindt dat dit de manier is waarop de natuur het zelf regelt, alleen de sterkste blijven over. Het is overal mis, wordt er opgemerkt, overal gevechten en eitjes die worden opgegeten of niet worden bebroed. Ik zie het nog niet meteen als een teken dat er veel te veel valken zijn. Die toren is gewoon een prachtige residentie en vrijgezelle valken die vanuit Duitsland of België op zoek zijn naar een eigen territorium hebben grote kans om hierlangs te komen. Ze zien een prooi van vier kilometer afstand, ze zijn denk ik nog in Duitsland als ze de Alticom-toren in De Mortel al zien staan. Daar ga je dan toch op af? Waarom niet een kansje wagen om deze stek te veroveren? Waarom zou je doorvliegen om verderop een plekje te krijgen, als het hier ook kan? Een slechtvalk gaat geen gevecht uit de weg, omdat ie denkt: laat ik eerst eens verderop gaan kijken, want hier zit al een stel. Nee, pakken wat je pakken kan, lukt dat niet dan kan je, als je het overleeft, altijd nog verderop gaan kijken. Afijn, de speculaasjes vliegen ons om de oren en ik doe er met groot genoegen aan mee. Want eerlijk gezegd: we weten het niet, we hebben alleen maar onze theorieën. Om terug te komen op vandaag: weer hommeles in de tent. Weer een derde valk die met tussenpozen amok komt maken. De aanvalster, ja hoor weer een dame, is groter dan NV zien we. Misschien komt ze af en toe wat minder heldhaftig over, maar NV laat zich ook niet zomaar van de toren meppen, hebben we inmiddels wel gezien. De gevechten gaan weer door tot het donker is. Uiteindelijk komt NV de kast binnen, voorzichtig via de ring, eerst even om het hoekje kijkend. Accu opladen en morgen maar weer gas erop.

Ciryon, beleef de lente vrijwilliger.

Vogelwerkgroep Gemert is eind 1988 opgericht door een aantal enthousiaste vogelaars. Het werkgebied van de VWG Gemert omvat de voormalige gemeente Gemert, bestaande uit Gemert, Handel, De Mortel en Elsendorp. De VWG heeft o.a. de volgende doelstellingen: - beschermen en inventariseren van de in het werkgebied voorkomende vogels - plaatsen, controleren en schoonhouden van nestkasten, -wanden - weidevogelbescherming - Biotoopverbetering i.s.m. de gemeente - geven van voorlichting aan belangstellenden - organiseren van vogelwandelingen en lezingen - opze Bezoek de website van Vogelwerkgroep Gemert

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over