Op het oog lijkt het verenkleed van man en vrouw kerkuil sterk op elkaar. Toch zijn er onderlinge verschillen aan te wijzen, zodat het geslacht van de vogel duidelijk wordt. Maar soms zijn die kenmerken niet goed te zien en blijft het lastig om op het oog te bepalen of het een man of een vrouw is.
Andre Eijkenaar
Kleuren en stippen
Over het algemeen heeft de kerkuil in Nederland een duidelijk hartvormig witte gezichtssluier, een gelige tot witte onderzijde en vaak een mengeling van gelige tot asgrijze kleuren op de vleugels en rug. Het gehele verenkleed is vaak bedekt met zwarte stippen. Bij de mannetjes ontbreken regelmatig de zwarte stippen op de borst en onderzijde van de vleugels.
Over het algemeen hebben de vrouwtjes ook een iets donkere verenkleed ten opzichte van de mannetjes. Verder hebben de vrouwtjes vaak wat crèmekleurige veren rond de keel, bij mannetjes is dat eerder zuiver wit.
Eieren warm houden
Het kleed van het vrouwtje is speciaal aangepast om op eieren te broeden. Op de borst bevindt zich namelijk een kale plek, de zogeheten broedplek, die bij mannetjes ontbreekt. Rondom deze plek stroomt veel bloed en is het er daardoor warmer. Zo kan het vrouwtje gemakkelijker haar eieren warm houden. Een duidelijk kenmerk, alleen kan het vrouwtje haar veren opzetten om de kale plek te verbergen, zodat het alsnog moeilijk wordt om te bepalen of je een man of vrouw ziet.
Meer dan één soort kerkuil?
Er bestaat veel variatie in de kleur en patronen in het verenkleed van kerkuilen. De kerkuil kent daarnaast ook nog eens meerdere ondersoorten, waaronder de witte kerkuil (Tyto alba alba).
In een volgend blog gaan we dieper in op de verschillen tussen en het voorkomen van de ondersoorten van de kerkuil.
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
