kannibalisme

Johan de Jong, Kerkuilenwerkgroep Nederland | zondag 25 juni 2017 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 1216x

In de literatuur wordt herhaaldelijk melding gemaakt van kannibalisme bij de kerkuil Vaak is die melding gebaseerd op het verdwijnen van een jong tijdens de nestcontrole of het vinden van een schedel van een jong kuiken in de braakballen. Is de prooiaanvoer bij jonge kerkuilen onvoldoende, dan verhongeren de kleinste jongen meestal als eerste. Ze worden dan meestal opgegeten door de andere uilen.

Geen reactie geen eten

Ook kan een jong kuiken zó verzwakt zijn dat het niet meer reageert op contactgeluidjes met het vrouwtje met als gevolg dat het verdwijnt in de maag van een hongerig jong. De schedel wordt dan teruggevonden in de braakballen. Deze vorm van kannibalisme treedt alleen op in de eerste twee weken. Het doden van kleine jongen op de nestplaats is gedurende mijn onderzoeksperiode nooit waargenomen, ook niet bij een slechte voedselsituatie. Van echt kannibalisme is dus geen sprake. Bij uilen in gevangenschap is kannibalisme wel vastgesteld terwijl er voldoende voedsel aanwezig was. Uilen, die opgesloten zijn in een kleine ruimte, vertonen duidelijk ander gedrag dan die in het wild.

Jongen die dood in het nest worden gevonden, bijvoorbeeld bij nestcontroles of bij het schoonmaken van de nestkast, zijn meestal ouder dan 14 dagen en blijven daar liggen tot ze vergaan zijn. Ze worden vertrapt en komen onder de braakballen te liggen. Uit nestwaarnemingen (direct of via webcams) is dat ook vastgesteld. Meestal wordt het dode jong aan de kant gelegd. Kannibalisme of agressief gedrag van de jongen onderling is niet waargenomen, ook niet tijdens het brengen van voedsel door de ouders. Aan het begin van de avond is het vaak een dringen op de nestplaats wanneer de eerste prooien worden aangevoerd. Ze pakken elkaar de prooien niet af, tenzij één van de jongen een muis laat vallen of deze niet goed afschermt met de vleugels tijdens verorberen ervan.

toch nog sociaal

Bij voldoende prooiaanvoer wordt het in de loop van de nacht wat rustiger in het nest. De prooi wordt nu aan het jong gegeven dat vooraan staat. Zo kan het gebeuren dat een jong meerdere prooien achter elkaar krijgt . Is de uil verzadigd dan wordt de muis doorgegeven aan een ander jong.

De stichting Kerkuilenwerkgroep heeft tot doel het ‘beschermen van de kerkuil’ door ‘het geven van voorlichting en educatie, door het plaatsen van nestkasten en het verzamelen en registreren van gegevens’. De stichting is een overkoepelende landelijke organisatie met ongeveer 1.000 vrijwilligers, die werkzaam zijn in 16 regio’s die landelijk ruim 10.000 kerkuilnestkasten beheren en controleren. Dankzij de inspanningen van deze vrijwilligers en de medewerking van boeren en burgers is de broedpopulatie van kerkuilen toegenomen van ongeveer 100 broedparen eind jaren ’70 tot 3.000 nu. Meer weten? Bezoek de website van Kerkuilenwerkgroep Nederland

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over