Wat vindt M er eigenlijk van ?

Mark Hessels | vrijdag 31 mei 2024 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 171x

M telt voor vertrek nog even hoeveel prooien hij ongeveer moet meebrengen vannacht.

Vaste kijkers en lezers weten inmiddels wel dat M af en toe eens bij me langs wipt als ik ’s avonds aan mijn buro zit te werken. We hebben zo al heel wat interessante inkijkjes gekregen in wat er zoal in dat uilengezinnetje speelt. Met al die ellende van de afgelopen weken ben ik natuurlijk ontzettend nieuwsgierig naar hoe zij dat allemaal ervaren. Maar ja, ze zijn zo waanzinnig druk met ieder droog moment maar gebruiken om toch weer een prooi richting de kast te krijgen, dat ik hem niet meer heb durven lastig vallen. Totdat ik bedacht dat ik natuurlijk best een schuilplaats naast mijn raam kon maken, zodat hij daar even de ergste bui af kan wachten en dan horen we ondertussen misschien toch nog wat interessants.

T: Tja, ik weet niet goed hoe te beginnen. Misschien moet ik jullie eerst maar gewoon condoleren ?

M: Condoleren ? Maar waarmee dan ?

T: Nou bijvoorbeeld met het verlies van K7, K6, K5 en K4….

M: Ja, maar daar zijn wij toch helemaal niet mee bezig ! Dacht je echt dat wij daar tijd voor hadden? We moeten alle zeilen bijzetten om in ieder geval een paar jongen gezond de wereld in te zetten. Nadenken over hoe verdrietig dat het allemaal wel of niet is, is een luxe die wij ons niet kunnen permitteren.

T: Oh, maar ik dacht misschien dat…

M: Ja, daar zou je misschien eens wat minder tijd aan moeten besteden, aan dat nadenken. Dat nadenken van jullie heeft ons nog niet heel veel goeds gebracht of dacht je dat dat k..klimaat van afgelopen weken zomaar uit de lucht kwam vallen…?

(Ik kon een bijdehandse opmerking over wat er wel uit de lucht kwam vallen gelukkig nog net inslikken, want ik zag dat M wel degelijk een beetje van slag was)

T: Ja, ik snap wat je bedoelt, maar of stoppen met nadenken daar nou de oplossing voor is… We hebben nu een coalitie in NL die gaat proberen of het zonder nadenken misschien wat wordt, maar ik zou daar niet al te veel op vertrouwen als ik jullie was…

Maar mag ik je toch eens vragen waarom jullie nu 7 eieren hebben gelegd in een jaar waarin het toch best redelijk in te schatten was dat het geen vetpot zou worden ? Want dat is een vraag die best veel mensen bezig houdt…

M: (kijkt me een beetje fronsend en hoofdschuddend aan) Mag ik die vraag eens beantwoorden met een wedervraag ?

T: Uh, ja natuurlijk.

M: Jullie mensen, zijn nogal van het nadenken en het vooruitkijken, hé? En wie heeft er dan bedacht om een kleine 8 miljard mensen op de aarde te zetten, terwijl je toch best wel kon zien aankomen dat dat misschien net ietsje teveel zou zijn….?

T: (slik, waarom eindigt ieder gesprek met hem nou altijd op zo’n punt dat ik me een ongelofelijke sukkel voel). Ja, nou, uh…, ja, weet je, uh… dat zit zo, ja, nou, dat weet ik eigenlijk ook niet zo goed. Best een goede vraag eigenlijk.

M: Nou, zullen we dan afspreken dat jij je daar eens mee gaat bezig houden en dat V en ik dan bedenken hoeveel eieren wel of niet verantwoord zijn ?

T: Ja, maar waar moet ik dan in het vervolg mijn blog over schrijven als ik niet meer mag nadenken over waarom uilen dit wel of dat juist niet doen ? Kunnen we niet gewoon toch een beetje van allebei doen, want ik vind jullie leven zo mysterieus en fascinerend….

M: Nou als je daar tijd voor hebt, moet je dat vooral maar blijven doen, maar blijf je vooral ook flink verbazen over de absurde keuzes die jouw eigen soort allemaal maakt. Ik zie trouwens dat de ergste bui inmiddels over is, dus ik ga nog snel een paar muizenfamilies de kast in mikken, nu het nog kan. En dat van dat aantal eieren, die houd je nog een keer van me tegoed…

Schriiieie……schriiiiii (en weg was hij weer)

Tja het blijven bijzondere ontmoetingen, die iedere keer anders lopen dan ik vooraf gedacht had. Ik heb weer genoeg stof tot nadenken in ieder geval en…. ik mag van M voorlopig nog blogs blijven schrijven, da’s ook een hele opluchting.

En tot slot nog wat luchtigs dan ?

Terwijl we ons natuurlijk best wat zorgen maken over het kerkuilennest van dit jaar, bruist het ondertussen werkelijk van het leven hier. De witte kwikstaarten hebben hun eerste nestje grootgebracht en denken na over een tweede, de bonte vliegenvangers en gekraagde roodstaarten zijn volop aan het voeren, overal al jonge mussen en mezen op het erf… en sperwers die daar af en toe weer wat tussenuit plukken voor hun eigen nest. De grauwe klauwier zit (net als zijn buurmannen) vol ongeduld te wachten tot zijn vrouwtje eindelijk eens uit Afrika aankomt. En…. en dat is toch wel een van de hoogtepuntjes van de afgelopen weken, een koppeltje winterkoninkjes heeft in het megabouwwerk van vorig jaar (wie herinnert zich dat niet) succesvol 5 jongen grootgebracht. Donderdagochtend zijn ze uitgevlogen en na een paar rondjes in de stal zit nu in iedere windrichting een klein winterkoninkje te piepen om eten.

De lente is in volle gang…. Zet m op kerkuilen….

Een van de vele nesten op het erf van de kerkuilen; een familie winterkoning, in een wel erg bekend nestje, een paar dagen voor het uitvliegen.

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over