Het is gelukkig helemaal goed verlopen: onze twee ooievaarsjongen zijn vanmorgen geringd! En dus bestaan ze nu officieel (in onze mensenwereld dan…). Ze gaan de boeken in als 7E162 en 7E163. Hopelijk kunnen ze dan later worden teruggemeld zodat we nog lang kunnen blijven volgen hoe het ze vergaat.
De ringen van 2023
Spannend
Ik gaf in mijn vorige blog Om door een ringetje te halen al aan dat we de ooievaartjes alleen konden ringen als ze zich bij gevaar ‘dood’ zouden houden. Een automatische zelfverdedigingsreactie voor kuuks die nog te jong zijn voor ‘fight or flight’. Maar omdat ik ook wat bezorgd was over ons wat fellere jong, zie de clip van Jan-Willem Van de schrik bekomen, leek het ons beter om het benaderen van het nest niet live te volgen. Stel dat het jong ons onverhoopt te snel af zou zijn en over de rand zou verdwijnen. Dat wil je alleen laten zien als je mensen kunt waarschuwen voor de beelden. Maar zonder livestream bleek de chat niet te werken. En we hadden juist speciaal aan Linspiratie gevraagd om die voor jullie bij te houden (dank daarvoor!). Daarom bleef de nest-stream en chat toch live. Wat er buiten beeld van de nestcamera gebeurde is in het filmpje van Albert bij de clips en in mijn filmpje hieronder terug te zien.
Meten is weten
Ook dat is natuurlijk echt iets voor ons mensen. Door tijdens het ringen zoveel mogelijk gegevens vast te leggen, hopen we steeds meer te weten te komen over ooievaars en hoe het, als soort, met ze gaat. Maar ook dichterbij, hoe het met deze twee kuuks gaat.
Annemieke en Wim zijn alles bij langs gelopen. 7E162 en 7E163 blijken allebei exact even zwaar te zijn: 2280 gram. Dat is wat aan de lichte kant. Rond de 2500 gram zou je bij jonge ooievaars van deze leeftijd (vijf weken) eerder verwachten. We hebben de indruk dat ze wat weinig te eten krijgen. Het is eigenlijk al weer wat te lang droog in het moeras. De jongen voelen nog wel gezond aan en hun snavels zagen er ook goed uit (zijn nog even met water schoongemaakt). Maar ze zullen nog wel flink moeten doorgroeien. Om uit te vliegen moeten hun slagpennen nog zeker zo’n 40 cm. langer worden.
Wat ook opvallend is voor kuuks van deze ouders: bij het ringen is er altijd wel eentje bij die een zwarte veer blijkt te hebben tussen de (normaal gesproken) witte staartveren in. Deze keer is dat 7E163. Blijkbaar is dat iets in de genenmix van Pa en Ma. Het is niet uitzonderlijk, maar komt ook niet heel veel voor. Zo valt hij of zij weer extra op in het veld. Nu nog uitvliegen natuurlijk. Wat mij betreft mogen jullie een regendansje maken voor onze geringde kanjerkuuks!
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
