Rust

Roos Tol | donderdag 18 april 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 1080x

Rust

Het is vijf uur in de ochtend, de eerste hanen zijn ontwaakt. Voor mij een feest in de oren. Maar ik ken lieden die aan elk vogelgeluid de pest hebben, en dan bedoelen ze niet de gelijknamige vogel, neen: ze zijn in staat hun windbuks te grijpen en betrokken vogels overhoop te schieten. Voor rust. Nou, die vogels zitten helemaal niet op rust te wachten, die hebben het loeidruk, van vóór zonsopgang tot ná zonsondergang. Wel ieder op zijn tijd. Alles heeft zijn tijd onder de zon, schreef Prediker al. En ook van alles heeft zijn tijd onder de maan. Prachtig.

Kan het hier even stil zijn??

In de natuur is het nooit stil. In elk bos, op elk veld, elke “stille heide” is het een kakofonie van geluiden. De ene vogel gaat nog harder dan de ander. Iedereen moet laten horen aan zijn concurrenten waar zíjn territorium ligt. Of vertellen aan zijn maatjes waar wat te halen valt. Waar gevaar loert. Het kan niet even stil zijn, hier wordt gewerkt! Aan samen- en overleven. Aan paarbinding en groepsverbanden. Dat zit daar niet te kwinkeleren voor het plezier van de wandelaar. Integendeel, voor veel diersoorten betekenen wij mensen: “gevaar!”

Maar in de tuin…

Ook in de tuin is het nooit stil. Het is heerlijk om erin te werken en daarbij van alle kanten vogels en insecten te horen. Af en aan bij de insectenhotels, de voedertafels, hagen en struiken, daken, waterbakken. Uit het houtwalletje. De kippenren.
Als de mensen ontwaken, beginnen auto’s en vrachtwagens te brullen. Scooters te rijden. Radio’s te blèren. Wekkers te gillen.
Doe mij maar natuur. Ik ben een tevredene lege.  

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over