Wat een takkenbende!

Ronald van Harxen | donderdag 4 april 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 1146x

Schoorsteenmummie

Dat kauwen van takken sjouwen houden, wist ik wel. Maar dat het zulke vormen aan zou nemen? Dat het nog erger kan, blijkt uit de foto van het kauwennest hierboven. Het kwam tevoorschijn toen een lid van het steenuilenteam aan het verbouwen sloeg in haar nieuwe woning. Het nest bevond zich onderin de schoorsteen, net als de prachtige kauwenmummie van de foto hierboven. Deze jonge kauw was overigens duidelijk minder fortuinlijk dan de geluksvogel uit het verhaal hieronder. 

Mythische proporties

Een collega die mijn vorige blog gelezen had, vertelde me deze week hoe ze als klein meisje ooit een nestjonge kauw met de hand grootgebracht had. Het arme dier was levend en wel tevoorschijn gekomen toen haar vader via de kachel de kachelpijp ontdeed van een enorme vracht takken.

Omdat de kachel niet meer zo lekker trok, was hij op zoek gegaan naar de oorzaak. Het bleek dat de schoorsteenpijp vol zat met takken, van bovenaf erin laten vallen door een overijverig kauwenpaar. Aangezien de pijp zo’n 11 meter lang was, had de hoeveelheid takken mythische proporties aangenomen. Er waren meerdere zinken teilen – die had je toen nog in die dagen – voor nodig om de vracht af te voeren en achter in het bos te kieperen. Bij de laatste teil kwam dus ook een jonge kauw mee, die met elke keer dat er takken uit de schoorsteen getrokken werden een eindje verder naar beneden zakte. Tot het dus in de kachel belandde en liefdevol opgevangen en verzorgd werd. Zo komt het dus dat kauwen zwart zijn.

Pyramidenest

Haar verhaal deed me denken aan het kauwennest dat we ooit vonden op de zolder van de kerk in Lichtenvoorde. Via een nis konden de kauwen naar binnen, maar op de zoldervloer broeden leek ze maar niks. Ze hadden daarom een soort van takkenpyramide gebouwd die wel anderhalve meter hoog was. Tot vlak onder de nis. Helemaal op de top van de pyramide bevond zich het nest. Vandaaruit konden ze in een mum van tijd naar buiten. Hoeveel takken daarvoor nodig waren, valt niet te becijferen, maar het moeten er vele honderden zijn geweest.

Takkensjouwerij voorbij?

Hoe het in Winterswijk verder gaat, is afwachten. Misscchien zakt de takkenhoop nog wat in en wordt ons toch nog een kijkje op het nest gegund. In het najaar de kast maar eens onruilen voor een schoorsteenmodel met een gluurgat en camera bovenin. In Dongen lijkt het met de takkensjouwerij wel een beetje voorbij, tenminste te oordelen naar het feit dat ze al begonnen zijn de vloerbedekking aan te slepen. Maar beter waag ik me niet aan glazenbolkijkerij. Onze kauwen doen absoluut waar zij zin in hebben.

Foto's: A. Nillesen

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over