Geen moeite te veel voor de giervalk

Een giervalk is een bijzonderheid, want zelfs in zijn normale omgeving is deze roofvogel moeilijk waar te nemen. Het is een noordelijke valk die in arctische berggebieden te vinden is en op de toendra’s van Groenland, IJsland, in Siberië en in mindere mate in Scandinavië. Met veel geluk dus. Qua formaat is hij even groot als een kleine buizerd. In kleur kunnen volwassen vogels variëren van vooral bruin tot bijna sneeuwuil-wit.

Jonge vogels, zoals die op Texel, zijn zwervers en hebben de neiging om in kustgebieden te verblijven, en ook hoogst zelden langs de Nederlandse kust. Het is een iconische soort die helaas veel te lijden heeft gehad van vervolging. De krachtige en razendsnelle giervalken zijn ook populair bij de valkenjacht.

Ik heb nooit zoveel moeite gedaan om een vogel te fotograferen. De statistieken spreken voor zich; in drie weken tijd heb ik zeker 40 kilometer gelopen, 40 uur aan deze vogel besteed waarvan 4 uur met observaties. Ik ben fitter geworden!

Tijdens mijn loopuren heb ik meermaals mooie foto’s kunnen maken in de Texelse duinen, zoals van blauwe kiekendieven. Maar het lukte me niet mooie foto’s van de giervalk te maken. Het deerde niet, want het was erg leuk om hem te leren kennen en De Slufter is, juist in de winter, een wonderschoon gebied.

‘s Ochtends zat de giervalk vaak op ‘zijn’ paaltje en ik dan turend van achter helmgras op zo’n 250 meter afstand. Met een 2x-extender op mijn lens en te weinig licht, kon ik alleen bewijsplaatjes maken in de categorie ‘slechte foto’s maar beter dan niets’.

Dat maakte de giervalk natuurlijk niets uit, die poetste zich lang en uitvoerig. Een enkele keer maakte hij een korte vlucht van niet meer dan vijf seconden. Zonder dat ik het door had, pakte hij twee keer een prooi met deze korte vlucht en landde vervolgens waar ik ’m niet meer zag.

Een vogelaar met een telescoop zag de giervalk kort daarna met een prooi op de grond zitten. Dat was slecht nieuws, want hij kon urenlang slecht zichtbaar op dezelfde plek blijven zitten. En pas weer richting avondschemering om 16:30 uur actief te worden. De schuwe vogel bleef steeds ver weg van de vele mensen die een glimp wilde opvangen.

Na verloop van tijd werd de giervalk ’s middags op een andere plek op Texel gespot: De Muy. Een betere plek voor foto’s, want hij zat dichter bij de paden op duintoppen, die als uitkijkplek werden gebruikt. Gelukkig kon ik daar betere foto’s maken, maar nog steeds niet tot volle tevredenheid want niet echt helemaal ‘vrij’ zittend met een blik op de volledige karakteristieke, zwaar gestreepte borst.

Ik hoop nog een paar mogelijkheden te krijgen om een mooiere foto te maken, maar sinds 19 februari is de vogel niet meer in De Muy gezien en is de kans dat dat gebeurt klein.