Wintertijd = (roodhals)ganzentijd

De roodhalsgans is ietsjes kleiner dan een rotgans, heeft prachtige, contrastrijke markeringen van zwart, wit en, op de borst en hals, een glanzend bruinachtige rood. Deze Siberische toendravogel trekt vooral naar de Balkan om daar op het water te overwinteren, maar enkele trekken ook noordelijker en zijn zeldzame wintergasten in Nederland. Ook op Texel waar in de laatste weken vijf roodhalsganzen zijn waargenomen. Eentje wil Kerstmis vieren met een grote groep rotganzen en een familie van vier roodhalsganzen houdt zich op tussen de vele brandganzen.  

Roodhalsganzen zijn niet gemakkelijk te fotograferen. Je moet ten eerste weten te vinden. Dat is geen vanzelfsprekendheid, want ganzen vliegen meermaals per dag van plek naar plek, vaak omdat de boer ze samen met de andere ganzen met geknal wegjaagt. Een van de redenen, denk ik, waarom veel ganzen zeer waakzaam en nerveus zijn.

Eenmaal gevonden zie je roodhalsganzen meestal ver weg en zijn ze moeilijk vindbaar tussen de andere ganzen. De vijf op Texel heb ik wel gezien maar tot nu toe, te ver weg voor goede foto’s. De familie van vier heb ik wel heel ver weg vliegend kunnen fotograferen. Maar, in de afgelopen jaren heb ik op Texel een kleine fotocollectie van deze ganzen kunnen maken. Soms vanuit ‘de rijdende schuilhut’, ofwel mijn auto, en met veel geduld, van redelijk dicht bij.

Ik rijd dan stapvoets, zo geruisloos mogelijk en eenmaal in positie, zet ik de motor uit en dat blijft zo, want de motor starten is funest. Ganzen lopend of op de fiets benaderen, is niet aan te raden, dan vluchten ze weg.

De foto’s zijn op diverse locaties op Texel gemaakt, ook van een paartje met de gloed van de ondergaande zon. Roodhalsganzen en avondzon gaan goed samen, want dan komt hun ‘rood’ goed tot zijn recht. Ik heb een uur stil gezeten in de auto en toen kwamen zij langzaam dichter bij. Het mannetje ging zich als een typisch ganzenmannetje gedragen; met de kop omhoog flink fladderen met de vleugels. Gewoon prachtig!