Schaarste op de vogel-woningmarkt

Wij wonen op het platteland en je zou dan ook denken dat het met de woningnood hier wel meevalt. Niets is echter minder waar, althans in onze tuin. We hebben maar een beperkt aantal grote bomen waarin we nestkastjes kunnen ophangen. Dat betekent dat er een limiet is aan het aantal kastjes.

De schaarste op de vogel-woningmarkt kwam dit voorjaar al snel tot een climax toen op 13 april de bonte vliegenvanger terugkwam van zijn zonnige winterverblijf. Tot zijn grote ergernis was het kastje in de walnoot ingenomen door de familie koolmees, die het – nietsvermoedend - netjes hadden ingericht met stro en dons. Met de buren, een paartje ringmus dat ook in de walnotenboom woont, konden de koolmezen het goed vinden. Tot 13 april was alles peis en vree.

De rust werd echter ruw verstoord zodra mannetje bonte vliegenvanger aankwam. Als eerste had hij zijn zinnen gezet op het kastje van de ringmussen, maar die waren uiteraard niet bereid hun prachtige woning af te staan aan deze zomergast. Er werd gekibbeld en geruzied en uiteindelijk haalde de vliegenvanger bakzeil.

Nu waren de koolmezen aan de beurt, maar ook zij waren niet van plan om op te stappen. De ruzie liep hoog op, ik denk dat ze bij de rijdende rechter hier graag een uitzending aan hadden gewijd. Het mannetje bonte vlieg bleek echter toch te sterk en de mezen kozen uiteindelijk het hazenpad.

Gelukkig vonden de koolmezen een redelijk appartementje in de voortuin in de berk langs de weg. Minder riant dan het huisje in de walnoot, maar als de woningnood hoog is, ben je tevreden met ieder dak boven je hoofd.

De vrede keerde weer in de walnotenboom, helemaal toen een vrouwtje bonte vliegenvanger smoorverliefd werd op de man bonte vliegenvanger. Hij wist met zijn prachtige zang het vrouwtje te imponeren. Toen zij eenmaal voor hem koos, verdwenen zijn boze buien als sneeuw voor de zon.

De huiszwaluwen kwamen bij aankomst ook van een koude kermis thuis, want enkele van de prefab huiszwaluwhuisjes waren gekraakt door ringmussen. Voor sommige huiszwaluwen zat er niets anders op dan zelf een nieuw huis te bouwen. Gelukkig gelden er geen stikstof-beperkende maatregelen voor de bouw van huiszwaluwnesten en een bouwvergunning is ook niet nodig. Daarnaast was er nog ruimte genoeg onder onze dakgoot. Geen vuiltje aan de lucht zou je denken.

Voor de huiszwaluwen was de droogte dit voorjaar echter een spelbreker. Hierdoor werd vochtige klei schaars. Uit nood stapten de huiszwaluwen over op een alternatief dat in delen van Afrika nog gebruikt wordt bij het bouwen van huizen. Ze begonnen vezelrijke poep van de buur-koeien voor hun nesten te verzamelen. Gelukkig zijn de huisjes op tijd afgekomen voor de gezinsuitbreiding.