Bosuil over de vloer

Voor de meeste bosuilen is het hele jaar ramadan, want ze jagen in principe alleen ’s nachts. Tussen zonsopgang en ondergang wordt er geslapen en niet gegeten en gedronken. Maar onze bosuil, die al jaren in onze tuin woont, heeft daar wat op gevonden.

Zodra het blad aan de boom is, verplaatst hij zijn ‘slaapplek’ van de top van een hoge fijnspar naar een lage esdoorn van nog geen twee meter hoog. Die esdoorn staat bovendien dicht bij onze vijver. Zo af en toe laat de uil zich als een duveltje uit een doosje naar beneden vallen om daar een kikker, of een onnozele jonge mees of merel weg te grissen, om direct daarna, onder veel gescheld van de andere tuinvogels, terug te keren naar zijn beschutte uitvalbasis.

Wellicht heeft dit allemaal te maken met de korte zomernachten. Het is in deze tijd van het jaar maar kort echt donker, de hongerige magen van de jonge uilen moeten worden gevuld en voor je het weet zit je ’s morgens zelf met een lege maag in je slaapboom. Door vanuit zijn lage uitvalpositie de overrompelingstaktiek toe te passen, kan onze bosuil niet alleen ’s nachts maar overdag ook jagen.

Er wonen niet alleen bosuilen in onze tuin maar ook eekhoorns. De meeste bosuilen slapen overdag en onze eekhoorns slapen, verstopt in hun nest, ’s nachts. Niets aan de hand dus, ze leven keurig langs elkaar heen en zijn zich van elkaars bestaan niet bewust.

Tot vrijdag 3 mei om vijf over half drie. Want wat gebeurde er? Zich van geen gevaar bewust klautert een van onze eekhoorns naar boven de esdoorn in. Daar is hij of zij kennelijk letterlijk, zo in de klauwen van de bosuil gewandeld, want we zien tot onze ontsteltenis een hevig spartelende eekhoornstaart onder het blad uitsteken.

Op het volgende moment zien we de bosuil met de eekhoorn in zijn klauwen uit de boom naar beneden vallen en verdwijnen achter het groen van de lissen. Ik graai mijn fotocamera van de kast en sluip naar buiten. Daar zie ik de bosuil tussen het groen, die mij strijdlustig aanstaart, ik maak mijn foto’s en trek me voorzichtig terug.

Ik heb me nog niet omgedraaid, of daar vliegt de bosuil met eekhoorn onze tuin uit, de tuin van de buren in. Omdat ik er van uitga, dat je een eekhoorn niet zo maar even kunt doorslikken, ren ik naar de straat om de hoek vanwaar je zo in de tuin van de buren kunt kijken.

Terwijl ik spiedend rondloop, helpt ook een buurman speuren en hij ontdekt de bosuil, boven in een spar. Wel in heftig tegenlicht, maar ik zet de lens wat verder open en zie hoe de bosuil de eekhoorn stevig vasthoudt. Het oog van de eekhoorn is nog half open, zijn pootjes hangen machteloos naar beneden, het ziet er allemaal heel dramatisch uit!

Na een poosje stijgt de bosuil op naar het topje van een hoge fijnspar zijn vaste slaapboom, en wordt onzichtbaar. Daar zal de uil ongetwijfeld de eekhoorn in zijn geheel hebben verzwolgen, te beginnen met de kop daarna de staart, als de helft van de eekhoorn verteerd is, alsnog naar binnen schuift.

Foto's: Koos Dansen (header) en Nico de Haan